روش اول: ایجاد یک حساب کاربری بر روی گوشی موبایل

برای ساختن یک حساب اینستاگرام در اپلیکیشن طبق موارد زیر عمل کنید:

1- برای گوشی‌های آیفون، از طریق App Store و برای گوشی‌های اندروید از Google Play Store، اپلیکیشن اینستاگرام را دانلود کنید.

2- زمانی که اپلیکیشن نصب شد، آیکون  را لمس کنید تا باز شود.

3- در گوشی‌های اندروید، قسمت ثبت‌نام با ایمیل یا شماره تلفن را (Sign Up With Email or Phone Number) انتخاب نمایید.

4- در گوشی‌های آیفون، وارد بخش ایجاد حساب جدید (Create New Account) شوید. سپس آدرس ایمیل یا شماره تلفن خود را وارد کنید، این مرحله نیازمند یک رمز تأییدیه دارد و سپس گزینه بعدی (Next) را بزنید.

• همچنین می‌توانید گزینه‌ی ورود با فیس‌بوک (Log in with Facebook) را انتخاب کنید تا با حساب فیس‌بوک خود ثبت‌نام کنید.

5- اگر با ایمیل یا شماره تلفن خود ثبت‌نام می‌کنید، یک نام کاربری و رمز عبور ایجاد کنید، اطلاعات حساب خودتان را ویرایش کنید و سپس گزینه «انجام شد» (Done) را انتخاب کنید.

• اگر با حساب فیس‌بوک خود ثبت‌نام کرده و از حساب فیس‌بوک خود خارج شده باشید، فوراً به صفحه ورود هدایت خواهید شد.

روش دوم: نحوه ایجاد حساب در کامپیوتر

1- به سایت Instagram.com بروید.

2- آدرس ایمیل خود را وارد کنید، یک نام کاربری و رمز عبور ایجاد کنید، یا بر روی Log in with Facebook کلیک کنید تا با حساب فیس‌بوک خود ثبت‌نام کنید.

3- اگر با ایمیل ثبت‌نام می‌کنید، روی Sign Up کلیک کنید. اگر با فیس‌بوک ثبت‌نام می‌کنید، در صورتی که از حساب فیس‌بوک خود خارج شده باشید، فوراً به صفحه ورود هدایت خواهید شد.

• اگر با یک ایمیل ثبت‌نام می‌کنید، مطمئن شوید که آدرس ایمیل‌تان را به‌صورت صحیح وارد می‌کنید و آدرس ایمیلی را انتخاب کنید که تنها خود شما به آن دسترسی داشته باشید. اگر از حساب خود خارج شدید و رمز خود را فراموش کردید، می‌بایست به ایمیل خود دسترسی داشته باشید تا بتوانید به حساب کاربری خود در اینستاگرام باز گردید.

چطور اطلاعات حساب خود مانند نام، نام کاربری و ایمیل خود را به‌روزرسانی کنم؟

ممکن است قبل از اینکه بتوانید اطلاعات حساب‌تان را ویرایش کنید، نیاز به ورود به حساب کاربری‌تان داشته باشید. در این قسمت می‌آموزید که در صورتی که رمز عبور خود را فراموش کردید یا نتوانستید وارد حساب خود شوید چگونه باید عمل کنید.

نحوه ویرایش اطلاعات حساب، شامل نام کاربری و ایمیل مربوط به حساب کاربری:

1- وارد پروفایل خود شوید.

2- به بخش Edit Profile وارد شوید.

3- اطلاعات خود را وارد کرده، در آیفون گزینه Done و در اندروید تیک بالا سمت راست  را بزنید.

همچنین می‌توانید اطلاعت حساب خود را از طریق وب‌سایت ویرایش کنید. اگر فکر می‌کنید که به حساب شما نفوذ شده (هک شده)، در دیگر مقالات چطورپدیا بیاموزید که چگونه باید عمل کنید.

سیاست اینستاگرام در قبال نام‌های کاربری غیرفعال چیست؟

زمانی که اشخاص یک حساب کاربری ایجاد می‌کنند، اینستاگرام آن‌ها را ترغیب می‌کند که وارد حساب خود شوند و از آن استفاده کنند. برای فعال نگه‌ داشتن حسابتان حتماً وارد حساب خود شده و عکس به اشتراک بگذارید و نظرات خود را در مورد عکس‌ها عنوان کنید و آن‌ها را لایک کنید. اخیراً اینستاگرام حساب‌های کاربری غیرفعال را حذف می‌کند.

در صورتی که حساب دیگری نام تجاری من را به‌عنوان نام کاربری‌اش استفاده می‌کند، چه کاری می‌بایست انجام دهم؟

تخلف در حوزه نام و نشان تجاری ممکن است این موارد را شامل شود:

• استفاده‌ از نام یک شرکت یا نام تجاری آن
• استفاده‌ از لوگوی شرکت
• استفاده‌ از موارد دیگری که مربوط به نام و نشان تجاری یک شرکت هستند

این موارد در صورت گمراهی و به اشتباه انداختن دیگران در مورد برند و پیوستگی تجاری آن، تخلف محسوب می‌شود.

چه چیزی تخلف محسوب نمی‌شود؟

استفاده از نام تجاری دیگری به طریقی که ارتباطی به آن محصول و خدمات آن (خدماتی که بابت آن نام تجاری دریافت شده است) نداشته باشد، تخلفی در زمینه‌ی سیاست‌های نام و نشان تجاری اینستاگرام نیست. توجه داشته باشید که نام‌های کاربری اینستاگرام بر پایه‌ی انتخاب نفر اول است و قابلیت محفوظ نگه داشتن (رزرو) یک نام کاربری وجود ندارد.

ایمیلی با این مضمون دریافت کردم که یک حساب کاربری جدید ایجاد کرده‌ام، اما من حساب کاربری دیگری ایجاد نکرده‌ام.

به احتمال زیاد شخص دیگری برای ایجاد حساب اینستاگرام به اشتباه از ایمیل شما استفاده کرده است.

نحوه پاک کردن ایمیل خود از حساب کاربری

1- اگر حساب اینستاگرام دارید، از آن خارج شوید. البته قبل از خارج شدن از حساب خود، مطمئن شوید که به ایمیلی که از طریق آن، حساب کاربری خود را ایجاد کرده‌اید، دسترسی دارید. در سایر مقالات بیاموزید که چطور آدرس ایمیل خود را بروز رسانی کنید. اگر حساب کاربری اینستاگرام ندارید، این مرحله را رها کرده و به سراغ مرحله دوم بروید.

2- در قسمت انتهایی بخش Welcome to Instagram Email بر روی Let Us Know کلیک کنید تا به ما خبر دهید که این ورود از سمت شما نبوده است.

سپس قادر خواهید بود که از این آدرس ایمیل استفاده کرده و یک حساب اینستاگرام ایجاد کنید یا این ایمیل را به حساب کاربری فعلی‌تان اضافه کنید.

نمی‌توانم حساب کاربری ایجاد کنم، چون حساب کاربری‌ دیگری با آدرس ایمیل من یا شماره تلفن من از قبل وجود دارد.

در صورتی که در اینستاگرام از طریق ایمیل یا شماره تلفن ثبت‌نام کردید، اما رمز عبورتان را به یاد ندارید، می‌توانید از این قسمت رمز عبور خود را مجدداً بسازید و وارد حساب خود شوید.

در صورتی که آدرس ایمیل یا شماره تلفنی که وارد کرده‌اید صحیح است و با این پیام مواجه می‌شوید که یک حساب کاربری‌ با ایمیل یا شماره تلفن شما از قبل وجود دارد، از قسمت Let Us know به اینستاگرام خبر دهید.

توجه داشته باشید که هر آدرس ایمیل می‌تواند برای ایجاد تنها یک حساب کاربری در اینستاگرام استفاده شود.

منبع: چطورپدیا

پیام‌های متنی را خودکار کنید

چه قصد داشته باشید رانندگی کنید، چه پاسخ دادن به دوستان، زحمت زیادی برای شما داشته باشد، با خودکارسازی پیام‌های متنی یا حداقل پاسخ‌هایی که باید به پیامک‌های رسیده بدهید، می‌توانید کمی از مقدار تایپ با انگشت بکاهید.

در سیستم‌عامل iOS باید گزینه‌ی Do Not Disturb (که بعداً بیشتر درباره‌اش خواهم نوشت) را فعال کنید تا پاسخگوی خودکار پیامک‌ها روشن شود. از قسمت Settings، گزینه‌ی Do Not Disturb را انتخاب نمایید و صفحه را بالا برید تا به گزینه‌های Auto-Reply برسید: می‌توانید مخاطبانی را که پاسخ خودکار دریافت می‌کنند و متن دقیق پیام را انتخاب نمایید. بعد از این، هرگاه Do Not Disturb به صورت دستی یا خودکار روی دستگاه فعال شود، این تنظیمات نیز روشن خواهند بود.

پاسخ خودکار پیامک، زیرمجموعه‌ای از حالت رانندگی در سیستم‌عامل اندروید نیز هست؛ اما همچنان برای ارسال شدن پیامک پاسخ، باید دکمه‌ی تأیید را بزنید. برای داشتن فرایندی واقعاً خودکار، نسخه‌ی رایگان اپلیکیشن Auto Reply Text Message را نصب نمایید. این برنامه درست شبیه پیام «خارج از ساعت اداری» در ایمیل است و برای آن می‌توانید پروفایل‌های مختلفی را تنظیم نمایید (یک پاسخ برای جلسات، یکی برای تعطیلات، یکی برای رانندگی و غیره).

پشتیبان‌گیری از عکس و فیلم را خودکار کنید

پشتیبان‌گیری از عکس و فیلم یکی از کارهای اساسی است که برای حفظ خاطرات دیجیتالی باارزش باید انجام دهیم تا حتی اگر گوشی گم و نابود شود، این عکس‌ها و فیلم‌ها را از دست ندهیم. خوشبختانه انجام این کار از همیشه آسان‌تر است. به سرعت می‌توانید گوشی را به گونه‌ای تنظیم کنید که هرگاه به اینترنت wifi متصل شدید، گوشی به‌صورت خودکار، عکس و فیلم‌ها را در فضای ابری ذخیره نماید.

برنامه Google Photos هم بر روی اندروید و هم iOS موجود است: 15 گیگابایت رایگان (برای همه‌ی خدمات گوگل) دریافت خواهید کرد و برای داشتن فضای بیشتر نیز می‌توانید ماهی 2 دلار پرداخت نمایید. اگر با تغییر ابعاد عکس‌ها به 16 مگاپیکسل، و فیلم‌ها به 1080 مشکلی نداشته باشید، یا گوشی پیکسل داشته باشید، گوگل به شما حافظه‌ی نامحدود رایگان می‌دهد. اپلیکیشن را نصب کرده و سپس Settings و بعد از آن Backup & sync را بررسی کنید تا مطمئن شوید همه‌چیز در فضای ابری کپی می‌شود.

گزینه‌ی گوشی‌های اپل، iCloud Photo Library است که 5 گیگابایت فضای ابری رایگان در اختیار شما قرار می‌دهد و برای فضای بیشتر، یک دلار در ماه یا بیشتر از شما دریافت خواهد کرد. از قسمت Settings در دستگاه iOS، نام Apple ID و پس از آن iCloud، و سپس Photos را لمس نمایید تا پشتیبان‌گیری خودکار را فعال کنید. در این قسمت، چندین گزینه‌ی دیگر نیز نظیر Dropbox و OneDrive در اختیار خواهید داشت.

تایپ کردن را خودکار کنید

شاید از اینکه بدانید چه مقدار زمان در روز برای تایپ کردن صرف می‌کنید، شگفت‌زده شوید. تنظیمات خودکارسازی را برای صفحه‌کلید گوشی فعال کنید تا عباراتی را که زیاد استفاده می‌کنید، مثلاً آدرس منزل، معذرت‌خواهی بابت دیر رسیدن، تنها با تایپ چند حرف، به متن خود اضافه نمایید.

با گوشی iOS، تنها کافی است Settings را باز نموده و سپس از قسمت General، Keyboard و سپس Text Replacement را انتخاب نمایید. در صفحه‌ای که پیش روی شما باز می‌شود، می‌توانید نویسه‌های جدیدی اضافه نمایید (دو نمونه برای شما قرار داده شده است)، آیکون + را لمس کرده و سپس عبارت یا میان‌بر مد نظر خود را وارد نمایید. هنگام تایپ کردن از میان‌بر معرفی ‌شده استفاده می‌کنید و عبارت مدنظر به صورت پیشنهاد در فهرست متن‌های پیش‌بینی‌شده ظاهر می‌گردد.

کسانی که از اندروید استفاده می‌کنند، به سراغ Settings رفته و به ترتیب مسیر System-> Languages & input-> Virtual keyboard-> Gboard-> Dictionary و در نهایت Personal dictionary را طی نمایند. زبان خود را انتخاب و سپس با استفاده از آیکون +، عبارت و میان‌بر را اضافه کنید. دفعه‌ی بعدی که تایپ می‌کنید، میان‌بر و سپس عبارت را انتخاب نمایید.

زمان‌های سکوت را خودکار کنید

مشکلی که وجود دارد این است که بیشتر مواقع، به‌شکلی غیرقابل‌ کنترل، فراموش می‌کنیم گوشی خود را در حالت سکوت قرار دهیم. این مسئله باعث می‌شود در بسیاری از جلسات مهم، سر کلاس درس یا هنگام نماز جماعت در مسجد، زنگ گوشی سکوت را بشکند و ما را خجالت‌زده کند. اجازه دهید گوشی شما طبق برنامه‌ای مشخص، در زمان لازم در حالت سکوت فرو رود.

در سیستم‌عامل iOS، می‌توانید Settings را باز کرده، Do Not Disturb را انتخاب نموده و سپس Scheduled را فعال نمایید تا زمان‌های سکوت را تعیین کنید. متأسفانه در این قسمت، هر روز فقط یک بازه‌ی زمانی را می‌توانید مشخص نمایید. اگر Do Not Disturb را در Control Center به مدت طولانی لمس کنید، می‌توانید حالت سکوت را به مدت یک ساعت، تا عصر، یا تا زمانی که از موقعیت مکانی کنونی خارج شوید، تنظیم نمایید.

در اندروید، Sound را انتخاب نموده و سپس از قسمت Settings، گزینه Do not disturb را بزنید. گزینه‌ی Turn on automatically را انتخاب کنید تا زمان‌هایی که Do Not Disturb یعنی بدون دخالت شما فعال می‌شود را تنظیم نمایید. این بازه‌های زمانی را می‌توانید با توجه به ساعات روز یا وقایع موجود در تقویم گوگل مشخص نموده و اگر لازم باشد در هر 24 ساعت، چند بازه‌ی زمانی تعیین کنید.

به‌صورت خودکار، پخش موسیقی را متوقف نمایید

اگر دوست دارید با گوش دادن به موسیقی مورد علاقه‌ی خود یا چند کانال صوتی آنلاین به خواب بروید، می‌توانید گوشی را به‌گونه‌ای تنظیم نمایید که پس از گذشت مدت‌زمان مشخصی، پخش موسیقی را متوقف کند. برخی اپلیکیشن‌ها، مثلاً Pocket Casts، خودشان زمان‌سنج دارند (البته Spotify هنوز این قابلیت را اضافه نکرده است…).

اگر از گوشی iOS استفاده می‌کنید، می‌توانید این کار را به اپلیکیشن Clock بسپرید. برگه‌ی Timer را باز نموده و مدت زمان دلخواه خود را انتخاب نمایید. سپس When Timer Ends را لمس نمایید. در انتهای فهرست، Stop Playing را بزنید. زمانی که زمان‌سنج متوقف شود، هر نوع فایل صوتی اجراشده روی گوشی، خاموش می‌شود.

شرم‌آور است که برنامه‌ی پیش‌فرض Clock روی اندروید چنین کارکردی ندارد؛ اما شما می‌توانید با استفاده از اپلیکیشن‌های فرعی، این نقیصه را برطرف نمایید. تعداد قابل‌توجهی اپلیکیشن زمان‌سنج خواب در Google Play و کافه‌بازار موجود است. کافی است یک جستجوی ساده انجام دهید و ببینید کدام یک را بیشتر دوست دارید؛ اما سادگی و کارآمدی Sleep Timer قابل ستایش است.

 زمانی که از منزل خارج می‌شوید، به‌صورت خودکار، wifi را غیرفعال کرده و گوشی را در حالت سکوت قرار دهید.

اگر گوشی اندروید دارید، از IFTTT (اگر … آنگاه…) استفاده نمایید تا بر اساس رویدادهای گوشی یا موقعیت مکانی آن، انواع مختلف کارهای خودکار را انجام دهد. این سرویس همه‌ی اپلیکیشن‌ها و پلتفرم‌ها را به هم متصل می‌کند. استفاده از آن رایگان است.

مثلاً شاید برای امنیت بیشتر، حفظ عمر باتری و آرامش خاطر، بخواهید زمانی که IFTTT خروج شما را از منزل یا رسیدن به اداره را تشخیص داد، wifi را بسته و گوشی را در حالت سکوت قرار دهید. عصر، وقتی برمی‌گردید، IFTTT می‌تواند به‌صورت خودکار، گوشی را از حالت سکوت درآورده و دوباره wifi را روشن کند.

این فقط گوشه‌ای از کارهایی است که IFTTT می‌تواند انجام دهد: آگاهی‌رسانی‌ها و پیام‌ها را در صفحات گسترده وارد نماید، چراغ‌های هوشمند را هم‌زمان با زنگ ساعت روشن کند، به‌صورت خودکار، مسیر رفتن به یک رویداد را در تقویم نشان دهد، زمانی که دستگاه بلوتوث‌داری شناسایی شد، پخش موسیقی را آغاز کند، در رسانه‌های اجتماعی مطلب بفرستد، و بسیاری موارد دیگر.

 زمان رسیدن خود را به دیگران اطلاع دهید

برنامه Shortcuts را از طریق اپل (قبلاً به نام Workflow) روی دستگاه iOS خود نصب کنید تا بتوانید چند وظیفه را خودکارسازی نمایید. بهتر بگویم، مجموعه‌ای از اقدامات را که تنها با یک لمس یا دستور به Siri انجام‌پذیر است، با هم ترکیب کنید.

در این مورد بخصوص، قصد داریم میان‌بری را معرفی کنیم که به شما اجازه می‌دهد زمان تخمینی رسیدن را با فردی دیگر به اشتراک بگذارید. کافی است به ترتیب، Street Address (آدرس منزل را وارد نمایید)، Get Travel Time و Send Message را پیمایش کنید. در بلوک آخر، دکمه‌ی Travel Time را لمس کرده تا زمان تخمینی رسیدن خود را به متن پیامک اضافه کنید. مخاطبین مد نظر را در فیلد Recipients انتخاب کنید و سپس کار تمام است.

روی دکمه‌ی Gallery در Shortcuts کلیک کنید تا روش‌های دیگری برای خودکارسازی زندگی خود در این اپلیکیشن، ملاحظه نمایید. می‌توانید ترانه‌ای را که به آن گوش می‌دهید، در فضای مجازی به اشتراک بگذارید، چند ردیف عکس اینستاگرام بسازید، محتوای آخرین مطلب کپی‌شده را به Dropbox بفرستید، Live Photos را به GIF تبدیل کنید، در آخرین خبرها بگردید و کارهای بسیار زیاد دیگری انجام دهید.

حرفه‌ای‌تر، خودکارسازی کنید

اگر تصمیم جدی مبنی بر خودکارسازی زندگی خود و یک گوشی اندروید دارید (iOS حقیقتاً ابزار اساسی لازم را در اختیار اپلیکیشن‌های فرعی قرار نمی‌دهد)؛ اپلیکیشن Tasker مدت‌ها است که گزینه‌ای طلایی در میان اپلیکیشن‌های خودکارسازی به شمار می‌رود. استفاده از آن، آسان‌تر از دیگر اپلیکیشن‌ها نیست (البته در حال پیشرفت است)؛ اما نمی‌توانید قابلیت‌های آن را نادیده بگیرید.

اپلیکیشن Tasker می‌تواند با انواع اپلیکیشن‌ها و تنظیمات سیستمی روی گوشی ارتباط برقرار کند. اگر لازم باشد، چراغ‌قوه را روشن کنید، پخش موسیقی را کنترل نمایید، حالت پرواز را تغییر دهید، پیامک بفرستید، باقیمانده‌ی شارژ باطری را ببینید یا نقشه را باز کنید. وظیفه‌های خودکار را می‌توان با یک لمس، یا بر اساس زمان‌بندی، رویداد یا موقعیت مکانی انجام داد.

مثلاً زمانی که به محل خاصی رسیدید، می‌توانید به‌صورت خودکار به Foursquare وارد شوید یا رمز wifi خود را با کلمه‌ی wifi به هر پیامکی که به شما ارسال می‌شود، بفرستید.

منبع: چطورپدیا

همانطور که افشاسازی اخیر سابقه‌ی ردیابی موقعیت‌مکانی کاربران توسط گوگل نشان می‌دهد، حدس زدن زمانی که اپلیکیشن‌ها، شرکت‌های فناوری غول‌آسا و دستگاه‌های جیبی، موقعیت مکانی شما را رصد می‌کنند و زمانی که این کار را نمی‌کنند کار آسانی نیست. در ادامه آنچه را که باید درباره‌ی عملکرد ردیابی موقعیت مکانی در گوشی بدانید و روش غیرفعال کردن آن را خواهید دید.

اطلاعات موقعیت مکانی یکی از داده‌های اولیه‌ای است که هر شرکت ممکن است از شما دریافت کند. شاید هدف آنها شخصی‌سازی گزارش آب و هوا یا ارائه‌ی تبلیغ یک شیرینی‌فروشی در نزدیکی محل زندگی شما باشد. در نتیجه‌، اپلیکیشن‌ها و سیستم‌عامل‌های موبایل به شدت به دنبال کسب چنین داده‌هایی هستند. البته نوعی سازش دوجانبه بین شما و این شرکت‌ها وجود دارد و اگر دوست نداشته باشید که موقعیت مکانی خود را افشا سازید، چاره‌ای جز خداحافظی با برخی خدمات مبتنی بر موقعیت مکانی، مثل راهنمای مسیریابی برای رسیدن به یک پارک ندارید. آسودگی را بیشتر دوست دارید یا حفظ حریم خصوصی؟ نمی‌توانید هر دو را با هم داشته باشید؛ اما بلد بودن طرز کار آن و زمانی که می‌توانید و باید آن را فعال کنید، برای شما مفید خواهد بود.

ردیابی موقعیت مکانی توسط دستگاه

اگر نمی‌خواهید گوشی هوشمند، موقعیت شما را به هر اپلیکیشن یا هر شرکت فناوری گزارش کند؛ پس باید تنظیمات موقعیت مکانی اصلی را غیرفعال کنید. این کار اساساً باعث می‌شود گوشی دیگر نتواند جای خود را پیدا کند که اغلب با ارتباط با ماهواره‌های GPS، برج‌های سلولی و حتی شبکه‌های wifi عمومی نزدیک انجام می‌شود.

اگر گوشی اندروید دارید، به Settings بروید و سپس Security & location را انتخاب کرده و کلید Use location را خاموش کنید. اگر از گوشی آیفون استفاده می‌کنید، Settings را باز کرده و Privacy and Location Services را لمس نمایید. سپس Location Services را غیرفعال کنید. گوشی شما اساساً از نظر موقعیت مکانی پنهان خواهد شد.

انجام این کار به معنای آن است که دیگر نمی‌توانید موقعیت خود را روی نقشه مشخص نمایید، به دنبال کافه‌های محله‌ی خود بگردید یا اگر گوشی خود را گم کردید، آن را با موقعیت‌یاب پیدا کنید؛ همچنین گوگل نیز دیگر نخواهد توانست از جمع‌آوری داده استفاده کرده و به کاربران «نقشه گوگل» (Google Map) بگوید مثلاً یک جاده چه مقدار ترافیک دارد. هم اندروید و هم iOS در صفحات منوی واقعی خود، اطلاعات بیشتری به شما ارائه می‌دهند تا بدانید با انجام این کار، چه امکاناتی از دست می‌دهید.

گرچه همچنان یک شرایط باقی می‌ماند که طی آن، موقعیت مکانی شما چه با اندروید یا iOS، حتی با خاموش کردن ردیابی موقعیت مکانی به اشتراک گذاشته می‌شود: زمانی که با فوریت‌ها و خدمات اورژانسی تماس بگیرید. اگر جایی باشید که اشتراک‌گذاری اضطراری موقعیت مکانی در آن فعال باشد، دیگر فرقی نمی‌کند که مکان‌یاب خود را غیرفعال کرده باشید یا خیر. در هر صورت گوشی شما موقعیت مکانی را مخابره خواهد نمود.

ردیابی موقعیت مکانی توسط اپلیکیشن

اگر ردیابی موقعیت مکانی را در دستگاه خود فعال سازید، دسترسی به این اطلاعات را در اختیار گوگل و اَپل قرار می‌دهید. این کار صرفاً بخشی از قرارداد استفاده از سیستم‌عامل‌های دارای خدمات موقعیت مکانی فعال است. حتی با وجود فعال بودن این تنظیمات، باز هم می‌توانید راه دسترسی اپلیکیشن‌ها به موقعیت مکانی گوشی خود را ببندید.

از قسمت Settings اندروید، به سراغ Security & Location و سپس Location بروید و App-level permissions را لمس کنید تا همه‌ی اپلیکیشن‌های نصب‌ شده بر روی گوشی را ببینید. دسترسی هر کدام از اپلیکیشن‌هایی که نمی‌خواهید موقعیت مکانی شما را بدانند را از این طریق غیرفعال کنید. مثلاً شاید بخواهید برنامه Airbnb محل شما را بداند؛ اما فیس‌بوک نه. در اینجا هم با غیرفعال کردن این دسترسی، شاید برخی از ویژگی‌های اپلیکیشن که نیازمند اطلاعات موقعیت مکانی باشد، مختل شود.

در بخش Settings برای iOS، Privacy را لمس و سپس Location Services را بزنید تا فهرست کاملی از اپلیکیشن‌ها را ببینید. در iOS، مدیریت دقیق‌تری به شما ارائه می‌شود: می‌توان به اپلیکیشن‌ها اجازه داد که همیشه «Always» یا هنگام استفاده از اپلیکیشن «While Using the App» یا هرگز «Never» به موقعیت مکانی دسترسی داشته یا نداشته باشند. با استفاده از گزینه‌ی Never، ردیابی را به‌کلی مسدود نمایید؛ یا با استفاده از While Using the App، ردیابی پنهانی را مسدود کنید(تا اطلاعات موقعیت مکانی تنها زمانی ثبت شود که اپلیکیشن عملاً اجرا شده باشد.

یکی از روش‌هایی که می‌توان اپلیکیشن‌ها را از ثبت موقعیت مکانی به شکلی که در گزارش اخیر AP آمده است، باز داشت به این صورت است: هر جا که اپلیکیشن‌ها روی دستگاه اجرا شده‌اند، می‌توانید نقاط ریزی روی نقشه ببینید و سپس به‌صورت هم‌زمان موقعیت مکانی را اصلاح نمایید. البته هر اپلیکیشن با دیگری متفاوت است و برای کاری که با داده‌های مکانی شما انجام می‌دهد، سیاست‌های حریم خصوصی ویژه‌ی خود را خواهد داشت.

به یاد داشته باشید که برخی از این اپلیکیشن‌ها، نفوذ فراوانی دارند. حتی اگر دسترسی فیس‌بوک را به موقعیت مکانی خاموش نمایید، فیس‌بوک به عنوان یک پلتفرم، زمانی که از طریق مرورگر به سیستم آن ورود می‌کنید، با استفاده از آدرس IP که با آن به سایت وصل می‌شوید یا زمانی که یکی از دوستان، شما را در مکان خاصی تگ کند، یا زمانی که مکانی را در عکسی در اینستاگرام تگ می‌کنید، جای شما را پیدا می‌کند.

ردیابی موقعیت مکانی توسط گوگل و اَپل

حتی اگر دسترسی ردیابی موقعیت مکانی را برای همه‌ی اپلیکیشن‌های خود غیرفعال نمایید، تا زمانی که روی تلفن شما فعال باشد، بخش اول را ببینید، اَپل (در iOS) و گوگل (در اندروید) می‌توانند داده‌های موقعیت مکانی شما را به دست آورند؛ زیرا آنها مالک سیستم عاملی هستند که استفاده می‌کنید. اما به نظر می‌رسد گوگل نسبت به اَپل، بسیار متجاوزانه‌تر عمل می‌کند و شوق بیشتری برای به اشتراک‌گذاری داده‌ها در همه‌ی محصولاتش از خود نشان می‌دهد.

این ردیابی، از نوعی است که ک.شانکاری در مطلب وبلاگ خود، که در واقع آغازگر گزارش AP بود، مطرح نمود. همان مطلبی که به مسائل اندرویدی می‌پردازد که کاربران سال‌ها متوجه آن بوده‌اند. سرویس‌های Google Play  تا زمانی که دسترسی موقعیت مکانی در سطح تلفن همراه فعال باشد، همچنان مقداری داده‌ی موقعیت مکانی برای گوگل و خدمات مرتبط به آن نظیر نقشه‌ها و دستیار گوگل را گردآوری خواهد کرد.

گوگل حتی می‌تواند با کمک اپلیکیشن گوگل، این کار را بر روی iOS انجام دهد. در نظر داشته باشید که گوگل همیشه، حتی زمانی که در پس‌زمینه فعال است، درخواست ثبت اطلاعات مکانی می‌دهد. حداقل در سیستم‌عامل iOS می‌توانید بدون غیرفعال کردن کل خدمات موقعیت مکانی گوشی، دسترسی اپلیکیشن گوگل را محدود نمایید؛ اما در اندروید، حداقل در ارتباط با موقعیت مکانی، یا باید همه‌چیز را بخواهید یا هیچ‌چیز.

همه‌ی این موارد در سیاست‌های حریم خصوصی گوگل، که همه‌ی محصولات و خدمات آن را از جمله Google Maps و اندروید شامل می‌شود، تعریف شده است. به گفته‌ی گوگل: «نوع داده‌های مکانی که ما گردآوری می‌کنیم، تا حدی به تنظیمات دستگاه و حساب کاربری شما بستگی دارد.». معنای این جمله، امکان انجام تنظیمات فراوان برای دوری از این گردآوری اطلاعات است و حتی بعد از آن تنظیمات نیز، تا حدی می‌توانید ردیابی موقعیت مکانی را کنترل کنید.

شما می‌توانید سیاست حریم خصوصی اَپل را نیز مطالعه نمایید. اَپل به وضوح بیان می‌کند که داده‌های به‌دست آمده از Location Services در iOS را برای اطلاع از اماکنی که زیاد به آن مراجعه می‌کنید، ارائه‌ی تبلیغات مبتنی بر مکان در Apple News و App Store و ارائه‌ی پیشنهادهای مبتنی بر موقعیت مکانی، مثل پرسش Siri درباره‌ی تمایل شما برای مراجعه به کافه‌ای در همسایگی در iOS 12 مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این اطلاعات با دستگاه‌های دیگری که به همان حساب‌کاربری iCloud متصل باشند نیز به اشتراک گذاشته می‌شود؛ زیرا گوگل، اطلاعات حساب کاربری را در چندین دستگاه به اشتراک می‌گذارد؛ اما اَپل شفاف بیان می‌کند که علاقه‌ای به ذخیره‌سازی این داده‌ها برای خود ندارد. این داده‌ها به‌جای انتقال به اَپل، در دستگاه شما باقی خواهد ماند. هر داده‌ای که توسط اَپل رصد می‌شود، ناشناس‌سازی شده و با داده‌هایی که از کاربران دیگر دریافت می‌شود، در یک گروه قرار می‌گیرد.

همچون استفاده از فیس‌بوک یا اتصال به wifi عمومی، در نهایت به مقدار اعتمادی که به شرکت‌های ارائه‌دهنده‌ی این خدمات دارید، بستگی دارد. آیا راضی هستید که در قبال مسیردهی گام به گام برای رسیدن به مقصد یا گزارش آب و هوای محل زندگی یا توصیه‌ی رستوران جدیدی که در شهر باز شده است، گوگل یا گوشی آیفون از موقعیت مکانی شما باخبر شود؟

بنابراین، اگر قصد دارید اجازه ندهید یک اپلیکیشن خاص، محل گوشی شما را بداند، می‌توانید دسترسی آن را در سطح اپلیکیشن ببندید. اگر می‌خواهید گوگل و اَپل هر گونه اطلاعات را در ارتباط با موقعیت مکانی شما از طریق دستگاه تلفن همراه ردیابی نکند، پس باید ویژگی موقعیت مکانی دستگاه را به‌طور کامل غیرفعال نمایید یا صرفاً به سراغ یک گوشی ساده و عقب‌مانده بروید.

منبع: چطورپدیا

خبر بد برای افرادی که دست یا جیب کوچک (یا هر دو) دارند این است: به نظر می‌رسد حالا حالاها قرار است ابعاد گوشی‌ها بزرگ باشد؛ اما داشتن گوشی با صفحه‌ی بزرگ به معنای آن نیست که نمی‌توانید اگر لازم باشد فقط با یک دست آن را در دست بگیرید. حقه‌های نرم‌افزاری و اپلیکیشن‌هایی وجود دارد که باید با آن آشنا شوید.

حالت دست‌یابی را فعال نمایید

اَپل نوعی ویژگی به نام Reachability را در سال 2014 به iOS اضافه نمود و از آن زمان تاکنون، کاربران با استفاده از آن می‌توانند منوها و آیکون‌ها را در بالای صفحه‌نمایش لمس کنند. در iOS 12 این ویژگی به‌صورت پیش‌فرض غیرفعال است؛ اما با انتخاب General و سپس Accessibility در Settings و روشن کردن دکمه‌ی Reachability، می‌توان آن را فعال کرد.

بعد از انجام این کار، کافی است به‌سرعت قسمت پایین صفحه‌نمایش را بالا یا پایین بکشید تا نیمه‌ی بالایی صفحه را پایین بکشید و با یک دست، سریع‌تر کاری را که می‌خواهید انجام دهید. در گوشی‌های آیفون قدیمی‌تر، به‌جای این کار، دو بار آرام دکمه‌ی Home را فشار دهید.

اندروید هیچ حالت رسمی نظیر Reachability پیش‌ساخت در خود ندارد؛ اما برخی تولیدکنندگان اندروید به انتخاب خود این گزینه را اضافه نموده‌اند. مثلاً در مورد دستگاه‌های سامسونگ، باید از ویژگی‌های پیشرفته «Advanced» در Settings، One-handed mode را انتخاب نمایید. روش‌های مختلفی نیز برای اجرای این حالت قابل انتخاب است یا با کشیدن انگشت از گوشه‌ی پایین صفحه رو به بالا یا سه فشار بر دکمه‌ی Home.

شرکت HTC دیگر شرکتی است که یک حالت تک‌دستی کاربردی و آسان، مستقیم در نرم‌افزار اندروید خود گنجانده است. در این مورد، باید قسمت Display & gestures و One-handed mode را از Settings سیستم انتخاب نمایید تا این ویژگی فعال شود. سپس سه بار روی دکمه‌ی Home فشار دهید تا اجرا گردد.

صفحه‌کلید را دستکاری کنید

هم اندروید و هم iOS شامل یک «حالت تک‌دستی» برای صفحه‌کلیدهای پیش‌فرض خود هستند. در اندروید، کلید ویرگول (پایین سمت راست) را لمس کرده و نگاه دارید؛ سپس کلید تغییر حالت را (کلید سمت راست) انتخاب کرده و رها کنید.

صفحه‌کلید به یک سوی صفحه می‌رود. می‌توانید از دکمه‌ی پیکان برای عوض کردن سمتی که صفحه‌کلید در آن نمایان می‌شود، از کلید پرش (در پایین) برای حرکت دادن صفحه‌کلید و بردن آن به هر جایی از صفحه‌نمایش که دوست دارید و از کلید بسط دادن (در بالا) برای بازگشت به حالت استاندارد استفاده نمایید.

در استفاده از iOS، حالت تک‌دستی معادل، شباهت بسیاری به اندروید دارد. در اینجا کافی است کلید شکلک‌ها را لمس کرده و نگاه دارید (قسمت پایین سمت چپ، زیر صفحه‌کلید) و سپس یکی از حالت‌های تک‌دستی را در سمت چپ یا راست انتخاب نمایید.

در اینجا هم صفحه‌کلید به یک سوی صفحه‌نمایش خواهد رفت و می‌توانید از کلید پیکان برای بردن آن به دیگر سوی صفحه و بالعکس یا برگشت به منوی انتخاب حالت، استفاده نمایید. اگر بخواهید صفحه‌کلید را به اندازه‌ی کامل خود برگردانید، دوباره کلید شکلک‌ها را لمس کرده و نگاه دارید و سپس صفحه‌کلید کامل را انتخاب نمایید.

صفحه‌ی اصلی را سازگار کنید

یکی از روش‌های آسان کردن استفاده از گوشی‌های بزرگ با فقط یک دست، این است که هر آنچه که لازم دارید را در یکی از گوشه‌های سمت راست صفحه‌نمایش قرار دهید. مثلاً در مورد صفحه‌ی اصلی، می‌توانید همه‌ی اپلیکیشن‌ها و میان‌برهای مورد علاقه‌ی خود را در دسترس انگشت شست خود قرار دهید.

انجام این کار در اندروید بسیار ساده و راحت است. کافی است یکی از میان‌برها را لمس کرده و انگشت را روی آن نگاه دارید و سپس به هر کجای صفحه که می‌خواهید ببرید. آیکون مدنظر را بکشید و به داخل نوار موارد مورد علاقه بیاندازید تا بتوانید از پایین صفحه‌نمایش به آن دسترسی داشته باشید. شاید لازم باشد ابتدا یک آیکون دیگر را از این نوار خارج کنید.

سیستم‌عامل iOS از این نظر که مجبور هستید یک قفسه‌ی یکپارچه از آیکون‌ها تنظیم ‌کنید، محدودیت بیشتری ایجاد کرده است. می‌توانید پرکاربردترین اپلیکیشن‌ها و میان‌برها را به گوشه‌ها ببرید؛ اما مجبورید برای بر هم نخوردن نظم و ترتیب آیکون‌ها، جای خالی بقیه‌ی صفحه را با اپلیکیشن‌های دیگر پر کنید.

به‌جای این کار، می‌توانید از Makeovr به‌عنوان راه‌حل استفاده کنید (سایت آن را روی گوشی آیفون خود باز کنید): با استفاده از چند حقه‌ی آیکون نامرئی هوشمند، تصویری از فضای خالی در صفحه‌ی اصلی گوشی به رخ می‌کشد، به این معنا که می‌توانید آزادانه آیکون‌های واقعی خود را به دلخواه بچینید.

اپلیکیشن‌ها را با دقت انتخاب کنید

بررسی کنید و ببینید آیا اپلیکیشن‌هایی که زیاد اجرا می‌کنید، گزینه‌ای برای تطبیق رابط کاربری برای استفاده‌ی آسان‌تر با یک دست دارند یا خیر؛ اما ممکن است ناامید شوید. تعداد اپلیکیشن‌های اندکی وجود دارد که اجازه دهند طرح‌بندی را به معنای واقعی تغییر دهید.

برنامه Opera Touch یک استثناء است که هم در اندروید و هم در iOS رایگان قابل ‌نصب است. این مرورگر، متناسب با کنترل ساده و مستقیم با یک دست طراحی و ساخته شده است. در پایین رابط کاربری، گزینه‌ای وجود دارد که Opera نام آن را Fast Action Button گذاشته است. می‌توانید آن را فشرده و نگاه دارید تا جستجو انجام دهید، در برگه‌های باز جابجا شوید و به ویژگی‌های مختلف دیگر دسترسی پیدا کنید.

اگر اندروید دارید، می‌توانید از اپلیکیشن آزمایشی One-Handed Mode از XDA استفاده کنید که تلاش می‌کند کارکردهای Reachability در iOS را با کوچک کردن صفحه‌نمایش برای دسترسی آسان با یک دست، در اندروید اجرایی کند. با همه‌ی اپلیکیشن‌ها کارکردی عالی ندارد، اما ارزش دارد نگاهی به آن بیاندازید.

برنامه‌ی Reachability Cursor نیز برای اندروید وجود دارد و مثل برنامه‌ی قبل، نسخه‌ی بتای آن به شکل پایه و رایگان است؛ اما نسخه‌ی پرمیوم نیز دارد. در این برنامه، یک مکان‌نما روی صفحه در اختیار شما قرار گرفته است که با انگشت شست خود به راحتی قابل‌دسترس است و با کشیدن مکان‌نما، به شما اجازه می‌دهد تقریباً همه‌چیز گوشی خود را، از وارد کردن متن گرفته تا انتخاب گزینه‌های روی منوها، کنترل کنید.

از دستورهای صوتی استفاده کنید

قبول است. این کار نوعی تقلب محسوب می‌شود. در واقع بدون استفاده از دست از گوشی خود استفاده می‌کنید و اگر در کتابخانه‌ای ساکت یا اتوبوسی پرسروصدا و شلوغ باشید، دیگر به کار نمی‌آید؛ اما شما را قادر می‌سازد تا بدون بغل گرفتن گوشی در دو دست، از آن استفاده کنید؛ بنابراین شاید به درد شما بخورد.

ایده‌ی اصلی دستورهای صوتی این است که بتوانید به کمک Siri یا دستیار گوگل، هر کاری که لازم دارید را انجام دهید: این اپلیکیشن‌ها کاری بیش از جستجو در اینترنت و گرفتن اطلاعات آب و هوا از اینترنت و یا شاید حتی بیش از آنچه که فکر کنید، می‌توانند به شما کمک کنند.

قصد نداریم فهرست جامعی از دستورهای Siri و دستیار گوگل را در اینجا ارائه دهیم؛ اما می‌توانید به صورت آنلاین، از اَپل یا گوگل چند راهنمایی دریافت کنید. هر دو اپلیکیشن به شما اجازه می‌دهند با استفاده از صدای خود، مثلاً سایت باز کنید، بلوتوث و wifi را فعال یا غیرفعال نمایید، یادآور تنظیم کنید و تقویم‌ها را اجرا نمایید.

هر دو اپلیکیشن شما را قادر به ارسال پیامک و ایمیل و ارسال و دریافت تماس نیز می‌کنند و دیگر نیازی نیست برای انتخاب مخاطب، با صفحه‌نمایش کلنجار روید و متنی تایپ کنید. دستیار گوگل و Siri همچنین قادر هستند برای شما عکس‌برداری کنند. قبل از آنکه تلاش کنید با دست کاری انجام دهید، ببینید آیا می‌توانید با دستور صوتی کار را تمام کنید یا خیر.

منبع: چطورپدیا

زمان زیادی برای کار با صفحه‌کلید گوشی هوشمند سپری می‌شود؛ بنابراین هر نوع به‌روز رسانی یا حقه‌ی کوچکی که بتوان در آن ایجاد کرد، در عمر گوشی اثر زیادی برجای خواهد گذاشت. اگر هرگز از محدوده‌ی صفحه‌کلید پیش‌فرض گوشی خود فراتر نرفته‌اید، در ادامه چند به‌روزرسانی که از آن بی‌بهره ‌مانده‌اید را خواهید دید. چه گوشی اندروید چه iOS داشته باشید، دیگر وقت آن رسیده است که دست به کار شوید و چند صفحه‌کلید جدید را امتحان کنید.

زمانی که صفحه‌کلید فرعی خود را نصب کردید، می‌توانید در تنظیمات اپلیکیشن گوشی آن را فعال نمایید. در اندروید، System را لمس کرده و سپس به Languages & input بروید. در ادامه روی Virtual keyboard و Manage keyboards بزنید تا انتخاب خود را انجام دهید. در iOS، به مسیر Add New Keyboard Keyboard->  General-> ، بروید. پس از فعال‌سازی، می‌توانید با فشار طولانی آیکون کره‌ی زمین در سمت چپ کلید فاصله، صفحه‌کلیدها را انتخاب نمایید.

شاید لازم باشد برای اجرای کامل و درست صفحه‌کلیدها روی گوشی، مقداری پیکربندی انجام دهید؛ اما خود اپلیکیشن‌های صفحه‌کلید، طی این فرایند شما را راهنمایی خواهند کرد. همه‌ی این اپلیکیشن‌ها به رایگان قابل‌استفاده یا حداقل قابل‌آزمایش هستند، مگر آنکه چیز دیگری در آن مشخص شده باشد.

زیبایی بیشتر

صفحه‌کلیدهای پیش‌فرض اندروید و iOS موارد بسیاری را مدنظر قرار می‌دهند؛ اما شاید طراحی پیشرفته و به روز، در اولویت کاری طراحان آن نبوده است. بسیاری از افزونه‌های موجود برای صفحه‌کلید، از نظر سفارشی‌سازی و قالب‌بندی، فعال‌تر هستند؛ بنابراین می‌توانید چیزی مناسب‌تر برای سلیقه‌ی خود پیدا کنید و از آن برای تایپ کردن استفاده نمایید.

صفحه کلید Fleksy برای اندروید و iOS گزینه‌ی خوبی است و شما را قادر می‌سازد تا رنگ‌ها و سایه‌ها و موارد دیگری را در قالب‌های پیش‌ساخته تغییر دهید و برای برخی موارد نیز باید مبلغی بپردازید. صفحه‌کلید Minuum برای اندروید و iOS نیز کلکسیون رنگی مناسب برای انتخاب در اختیار کاربر قرار می‌دهد و گزینه‌ای برای کوچک‌کردن کلیدها به اندازه‌ای جمع‌وجورتر نیز دارد.

گرچه SwiftKey در فهرست پرطرفدارترین صفحه‌کلیدهای اندروید و iOS قرار نگرفته است؛ اما کلکسیون زیبایی از قالب‌ها دارد و حتی می‌توانید برای زمینه‌ی صفحه‌کلید، به دلخواه خود عکس بارگذاری کنید. برنامه‌ی Typany Keyboard نیز ساخت چین برای اندروید و iOS است. اگر چشمان شما طاقت آن را داشته باشد، چیزی شبیه به روشن‌ترین و متنوع‌ترین قالب‌های صفحه‌کلید را ارائه می‌دهد.

تصحیح خودکار ارتقاءیافته

داشتن یک سیستم تصحیح خودکار مناسب حقیقتاً کمک می‌کند به راحتی پیام‌رسانی، نوشتن ایمیل و جستجو در اینترنت را انجام دهید و چند صفحه‌کلید وجود دارد که مدعی هستند نسبت به گزینه‌های پیش‌فرض اَپل و گوگل برای پیش‌بینی کلمه‌ی بعدی شما، عملکرد بهتری خواهند داشت.

صفحه‌کلید SwiftKey برای اندروید و iOS مدت‌ها از «شبکه‌ی عصبی پیشرفته‌ی» (AI) برای حدس زدن کلمات بعدی کاربر استفاده کرده‌اند. این برنامه، هوشمندترین فناوری تصحیح خودکار و پیش‌بینی کلماتی را دارد که تا به‌حال دیده‌ایم و هر چه بیشتر از آن استفاده کنید، دقت آن نیز بیشتر می‌شود.

چندین صفحه‌کلید دیگر نیز مدعی تلاش در جهت بهبود پیش‌بینی‌های خود به کمک نوعی تکنولوژی هوشمند مخفی AI هستند و به نظر می‌رسد بهترین صفحه‌کلید، Chrooma برای اندروید باشد که سفارشی‌سازی، جستجوی GIF و حالت شب نیز در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

جستجو در اینترنت

صفحه‌ کلید گوگل، جستجوی توکار نیز دارد که البته دلیلش تخصص گوگل در جستجو است. اگر از گوشی Pixel یا گوشی‌های اندروید معمول استفاده می‌کنید، حتماً این صفحه‌کلید را از قبل روی گوشی خود دارید؛ در غیر این‌صورت، می‌توانید Gboard را به رایگان برای اندروید یا iOS دانلود کنید. اگر آیکون پیکان یا گوگل را در سمت چپ نوار تصحیح خودکار لمس کنید، می‌توانید جستجوی خود را آغاز نمایید.

درست است که فضای داخل صفحه‌کلید محدود است؛ اما می‌توانید در اینترنت به دنبال هر چیزی بگردید، اخبار، رستوران‌ها، سایت‌ها و سپس نتایج آن را در هر برنامه‌ای که باشید، به اشتراک بگذارید. بنابراین، مثلاً می‌توانید از طریق Gboard به جستجوی یک رستوران محلی بپردازید و سپس پیوند را در WhatsApp به اشتراک بگذارید تا همه‌ی دوستان بدانند به کجا می‌روید.‌

صفحه کلید Fleksy برای اندروید و iOS پا را از این نیز فراتر می‌برد و به شما اجازه می‌دهد به جستجوی سایت، تصویر و فیلم در اینترنت و همچنین جستجور در YouTube، Spotify و Foursquare بپردازید. عملکردی بسیار مناسب دارد و از گزینه‌هایی که خود گوگل ارائه می‌دهد نیز جامع‌تر است؛ اما شاید بطور کلی به اندازه‌ی گوگل تروتمیز نباشد.

ارائه  GIFها و شکلک‌های جالب

شکلک‌های متحرک و GIFها می‌توانند جای خالی زبان بدن را در برقراری ارتباط اینترنتی بگیرند. وقتی که دیگر استفاده از کلمات حق مطلب را ادا نمی‌کند. چند صفحه‌کلید وجود دارد که جستجو و اضافه نمودن تصاویر و آیکون‌های کوچک را به مکالمات نوشتاری آسان می‌سازند. این ویژگی‌ها به‌خوبی در صفحه‌کلیدهای پیش‌فرض اندروید و iOS پشتیبانی می‌شود؛ اما از این نظر، صفحه‌کلیدهای بهتری نیز وجود دارد.

بسیاری از این اپلیکیشن‌هایی که نام بردیم: صفحه‌کلید Minuum بری اندروید و iOS، شکلک را به ویژگی پیش‌بینی کلمات خود افزوده است تا اگر خواستید به جای کلمه‌ی بعد از آنها استفاده کنید. صفحه‌کلید SwiftKey برای اندروید و iOS نیز پیش‌بینی می‌کند که احتمالاً قصد دارید چه شکلکی انتخاب کنید.

جستجو به‌دنبال GIF در برنامه‌ی Gboard اندروید و iOS، Chrooma در اندروید و Fleksy برای اندروید و iOS (که یکی از بهترین پیاده‌سازی‌هایی را که تابحال دیده‌ایم) و چندین برنامه‌ی دیگر گنجانده شده است. در iOS، می‌توانید Giphy را به عنوان افزونه‌ای به iMessage اضافه نمایید. آیکون App Store را در سمت چپ کادر ورود متن لمس کرده و سپس Giphy را جستجو نمایید.

متفاوت تایپ کنید

صفحه‌کلید پیش‌فرض اندروید شما را قادر می‌سازد برای تایپ کردن، انگشت روی صفحه بکشید، به جای آنکه تک به تک حروف را لمس کنید، انگشت را روی یک حرف نگاه داشته و سپس به یکسو بکشید؛ اما چند گزینه‌ی فرعی نیز وجود دارد که به شما اجازه می‌دهد همین عملکرد را در iOS داشته باشید یا آن را به شکلی کمی متفاوت در اندروید استفاده نمایید.

با نسخه‌ی iOS صفحه‌کلید اندروید Gboard شروع می‌کنیم که یک ویژگی به نام Glide Typing  دارد. اگر می‌خواهید از این ویژگی استفاده کنید، مطمئن شوید در تنظیمات صفحه‌کلید دستگاه شما فعال شده است. همین ویژگی در SwiftKey اندروید و iOS نیز وجود دارد و نام آن SwiftKey Flow است؛ اما تقریباً همان عملکرد را ارائه می‌دهد.

اگر بخواهید چیزی پیشرفته‌تر از ایده‌ی کشیدن برای تایپ کردن داشته باشید، از Swype Keyboard برای اندروید استفاده کنید؛ اما متأسفانه این برنامه دیگر برای iOS وجود ندارد و 0?99 دلار برای شما هزینه خواهد داشت. این اپلیکیشن چندین گزینه‌ی سفارشی‌سازی و قالب اضافی نیز همراه دارد.

منبع: چطورپدیا

بخش اول: پیدا کردن مخاطبین

1- روی آیکون Contacts و یا People در گوشی خود ضربه بزنید. این فرآیندها که گفته می‌شود، بسته به نوع گوشی شما و برنامه ارتباطی که از آن استفاده می‌کند، ممکن است کمی متفاوت باشد.

2- روی دکمه یا More ضربه بزنید. این دکمه معمولاً در گوشه بالا سمت راست قرار دارد.

3- گزینه Contacts to Display یا Display Options را انتخاب کنید. ممکن است لازم باشد ابتدا روی «تنظیمات» (Settings) ضربه بزنید. جمله‌ها و اصطلاحات ممکن است در دستگاه‌های مختلف متفاوت باشند.

4- در صفحه باز شده برای دیدن مخاطبین یک حساب، روی آن ضربه بزنید. هنگامی‌که یک حساب کاربری را انتخاب می‌کنید، تمام مخاطبینی که در آن حساب ذخیره شده‌اند را خواهید دید. هر مخاطبی که به یک حساب متصل می‌شود، از آن به‌صورت خودکار پشتیبان گرفته می‌شود و هر بار که دوباره وارد سیستم شوید، می‌توانید آن را بازیابی کنید.

• به‌عنوان مثال، اگر روی «WhatsApp» ضربه بزنید، تمام مخاطبین WhatsApp شما را نمایش می‌دهد. این مخاطبین در سرورهای WhatsApp ذخیره می‌شوند، بنابراین نیازی به نگرانی در مورد پشتیبان‌گیری آن‌ها نیست.

5- برای مشاهده مخاطبین ذخیره شده در تلفن خود روی Phone ضربه بزنید. اینها مخاطبینی هستند که در حافظه گوشی شما ذخیره شده‌اند و باید به یک حساب دیگر مانند Google یا به یک فایل منتقل شوند. اگر تنظیم مجدد کارخانه را انجام دهید، اطلاعات ذخیره شده در حافظه گوشی شما پاک می‌شوند.

روش دوم: کپی کردن مخاطبین از تلفن به Google

1- برنامه مخاطبین خود را در گوشی خود باز کنید. برنامه مخاطبین شما فقط باید مخاطبین موجود در حافظه گوشی شما را نمایش دهد.

• توجه داشته باشید که اصطلاحات در این بخش، بسته به سازنده تلفن شما، متفاوت خواهد بود. ویژگی‌های مورد بحث ممکن است در همه دستگاه‌ها قابل دسترسی نباشند.

2- روی دکمه یا More ضربه بزنید.

3- گزینه Settings یا Manage Contacts را انتخاب کنید.

4- گزینه Move device contacts to یا Copy را انتخاب کنید. عبارات و اصطلاحات در این بخش بسته به نوع گوشی شما متفاوت خواهد بود. در واقع شما باید به دنبال یک ابزار باشید که به شما امکان انتقال مخاطبین از یک حساب به حساب دیگر را می‌دهد.

• اگر شما توانایی کپی کردن مخاطبین به حساب Google خود را ندارید، می‌توانید مخاطبین خود را به‌عنوان یک فایل «خروجی» (export) بگیرید و آن‌ها را به حساب Google «وارد» (import) کنید.

5- گزینه Phone در لیست موجود را انتخاب کنید. اگر از شما خواسته می‌شود که حساب مورد نظر خود را برای انتقال مخاطبین از آن انتخاب کنید، ذخیره‌سازی تلفن خود را انتخاب نمایید.

6- حساب کاربری گوگل خود را در لیست انتخاب کنید. حساب کاربری گوگل خود را در فهرست حساب‌هایی که می‌توانید مخاطبین خود را منتقل کنید، انتخاب نمایید. این کار تضمین می‌کند که وقتی شما با حساب کاربری گوگل وارد شوید، مخاطبین دوباره ظاهر می‌شوند و از آدرس google.com قابل‌دسترسی هستند.

7- بر روی گزینه Copy یا OK ضربه بزنید. فرایند کپی مخاطبین به حساب گوگل شروع خواهد شد. اگر شما در حال کپی کردن تعداد زیادی از مخاطبین باشید، این کار ممکن است چند لحظه‌ای طول بکشد.

8- صفحه google.com را در مرورگر گوشی خود باز کنید. در اینجا می‌توانید تمام مخاطبینی که کپی شده‌اند را مشاهده کنید.

9- وارد حساب گوگل خود شوید. با همان حساب گوگلی که مخاطبین را کپی کردید، وارد سیستم شوید.

10- در تب contacts مخاطبین جدید را پیدا کنید. اگر مخاطبین گوشی خود را در اینجا می‌بینید، به این معناست که یک نسخه پشتیبان از آنها در گوگل دارید. البته شاید باید کمی صبر کنید تا مخاطبین همگام‌سازی شوند.

روش سوم: خروجی گرفتن از مخاطبین به‌عنوان یک فایل

1- برنامه مخاطبین گوشی خود را باز کنید. اگر نمی‌توانید مخاطبین را به‌طور مستقیم به حساب Google خود کپی کنید، می‌توانید آنها را در توسط خروجی گرفتن در یک فایل دخیره کنید و سپس آن فایل را به حساب Google خود وارد کنید.

2- روی دکمه یا More ضربه بزنید.

3- گزینه Contacts to Display یا Display Options را انتخاب کنید. ممکن است لازم باشد ابتدا روی گزینه Settings ضربه بزنید.

4- گزینه Phone را انتخاب کنید. این گزینه فقط مخاطبین ذخیره شده در دستگاه شما که قرار است از آنها نسخه پشتیبان تهیه شود را نمایش می‌دهد.

5- دوباره بر روی دکمه یا More ضربه بزنید.

6- گزینه Settings یا Manage Contacts را انتخاب کنید.

7- گزینه Import/Export یا Back up را انتخاب کنید.

8- گزینه Export را انتخاب کنید.

9- محل ذخیره‌سازی گوشی را انتخاب کنید؛ یعنی اینکه فایل خروجی در حافظه گوشی شما ذخیره خواهد شد.

10- مخاطبین مورد نظر برای خروجی گرفتن را انتخاب کنید. اگر این گزینه را دارید، می‌توانید تک‌تک مخاطبین مورد نظر را برای خروجی گرفتن انتخاب کنید؛ اما از آنجا که قصد خروجی گرفتن تنها از مخاطبین ذخیره شده در گوشی را دارید، معمولاً فقط می‌توانید گزینه «Select All» را انتخاب کنید.

11- صبر کنید تا عمل خروجی گرفتن به پایان برسد. هنگامی‌که به پایان رسید، یک اعلان در بالای صفحه ظاهر می‌شود.

12- روی گزینه  یا More در برنامه مخاطبین ضربه بزنید.

13- گزینه Settings یا Manage Contacts را انتخاب کنید.

14- گزینه Import/Export را انتخاب کنید.

15- گزینه Import را انتخاب کنید.

16- حساب کاربری گوگل خود را انتخاب کنید. با این کار تمام مخاطبینی که فایل خروجی از آن‌ها تهیه کرده‌اید، به حساب گوگل شما اضافه خواهند شد.

17- فایلی که در مراحل قبل ایجاد کرده‌اید، خروجی گرفته بودید، را انتخاب کنید. این کار تمام مخاطبین موجود در فایل را به حساب کاربری گوگل وارد می‌کند و شما یک نسخه پشتیبان آنلاین از آنها خواهید داشت.

18- در مرورگر خود صفحه google.com را باز کنید.

19- وارد حساب گوگل خود شوید. با همان حساب کاربری که فایل را در آن import کرده بودید، وارد شوید.

20- در تب contacts مخاطبین وارد شده (import) را پیدا کنید. اگر مخاطبین گوشی خود را در اینجا می‌بینید، به این معناست که یک بک‌آپ از آنها در گوگل دارید. البته شاید باید کمی صبر کنید تا مخاطبین همگام‌سازی شوند.

منبع:چطورپدیا

بخش اول: حذف برنامه‌های قدیمی

1- بخش «تنظیمات» (Settings) گوشی را باز کنید. این برنامه را می‌توانید در لیست کشویی برنامه‌های خود با لمس grid در پایین Home screen دستگاه، پیدا کنید. همچنین می‌توانید از پنل Notification به settings دسترسی پیدا کنید.

2- Apps یا Apps & notification یاApplication manager را لمس کنید.

3- تب All را انتخاب کنید. این کار باعث می‌شود تا تمام برنامه‌های نصب شده بر روی دستگاه شما نمایش داده شود.

4- با مرور لیستی که مشاهده می‌کنید، برنامه‌های بلااستفاده خود را پیدا کنید. برنامه‌هایی که استفاده نمی‌کنید، حافظه گوشی شما را اشغال کرده و ممکن است در پس‌زمینه در حال اجرا باشند. به این ترتیب از سرعت دستگاه شما کاسته می‌شود. شما می‌توانید میزان حافظه مصرفی هر برنامه را در کنار آن مشاهده کنید.

• برخی از نسخه‌های اندروید به شما امکان مرتب کردن لیست مذکور را برحسب اندازه اپلیکیشن‌ها می‌دهند. بدین منظور باید دکمه ? را لمس کنید.

5- اپلیکیشنی را که می‌خواهید از روی دستگاه شما حذف شود، لمس کنید.

6- دکمه Uninstall را لمس کنید. اگر این دکمه در دسترس نیست، ممکن است برنامه مورد نظر شما از کارخانه بر روی گوشی نصب شده باشد و نمی‌تواند به طور کامل حذف شود.

7- اگر به دلیل مذکور قادر به حذف برنامه مورد نظر خود نیستید،Disable یا Turn Offرا لمس کنید. در این حالت، ابتدا باید «Uninstall updates» را لمس کنید.

8- این روند را برای تمام برنامه‌های مورد نظر خود برای حذف، تکرار کنید. هر چه بتوانید برنامه‌های بیشتری را حذف کنید، طبیعتاً فضای بیشتری در تلفن شما خالی می‌شود و موجب بهبود عملکرد آن خواهد شد.

بخش دوم: حذف فایل‌های قدیمی

1-دکمه لیست برنامه‌ها را لمس کنید. این دکمه، همان grid در پایین Home screen تلفن شما است.

2- Downloads یا Files را لمس کنید.

3- با لمس طولانی فایل‌های مورد نظر خود، عملیات حذف آنها را آغاز کنید. هر فایلی که شما قصد حذف آن را داشته باشید، یک علامت تیک در کنار خود خواهد داشت.

4- دکمه Trash یا سطل آشغال را لمس کنید. مدل نمایش این صفحه، بسته به دستگاه شما متفاوت خواهد بود، اما همواره یک دکمه سطل آشغال یا Delete در بالای صفحه نمایش وجود دارد که شما می‌توانید آن را لمس کنید.

5- عملیات خود را تأیید کنید. دکمه OKدر پنجره محاوره‌ای را لمس کرده تا عملیات مورد نظر شما خاتمه یابد.

بخش سوم: پاک کردن «حافظه موقت (cache) »1- بخش «تنظیمات» (Settings) را باز کنید. این برنامه را می‌توانید در لیست کامل اپلیکیشن‌های خود مشاهده کنید.

2- گزینه Storage & USB را لمس کنید. البته ممکن است آن را تنها با نام Storageمشاهده کنید.

3- Cached dataرا لمس کنید.

4- OK را لمس کنید. این کار باعث می‌شود تا تمام داده‌های ذخیره شده در حافظه موقت مربوط به برنامه‌ها از روی دستگاه شما حذف شود. به این ترتیب، وقتی بخواهید وارد برنامه‌های خود شوید، مجدداً مجبور به وارد کردن اطلاعات حساب (sign in) خواهید بود.

بخش چهارم: انتقال و حذف عکس‌ها (در ویندوز)

1- گوشی اندرویدی خود را به یک کامپیوتر متصل کنید.

• اگر از سیستم عامل Mac برای کامپیوتر خود استفاده می‌کنید، به بخش انتقال و حذف عکس‌ها (در Mac) مراجعه کنید.

2- صفحه نمایش را به سمت پایین بکشید.

3- اطلاعیه USB را لمس کنید.

4- File transfer یا MTP را انتخاب کنید.

5- پنجره Computer/This PC را باز کنید. شما می‌توانید در منوی Start بر روی پوشه یا دکمهComputer کلیک کنید یا کلیدهای ? Win+E را فشار دهید.

6- بر روی دستگاه اندرویدی خود، راست‌کلیک کنید.

7- بر روی Import pictures and videos کلیک کنید.

8- بر روی لینک More options کلیک نمایید.

9- گزینه Delete files after importing را تیک بزنید.

10- بر روی OK کلیک کنید.

11- گزینه Import all items now را انتخاب کنید.

12- برای پوشه مورد نظر خود یک نام وارد کنید.

13- بر روی دکمه Import کلیک کنید. به این ترتیب عکس‌های شما بر روی کامپیوتر کپی شده و از دستگاه شما حذف می‌شوند.

14- پس از اتمام این عملیات، دستگاه خود را از کامپیوتر جدا کنید.

15- برای مشاهده عکس‌ها، پوشه Pictures را در کامپیوتر خود باز کنید.

بخش پنجم: انتقال و حذف عکس‌ها (در Mac)

1- گوشی اندرویدی خود را به یک کامپیوتر (با سیستم عامل Mac) متصل کنید.

2- صفحه نمایش را به سمت پایین بکشید.

3- گزینه USB connection را لمس کنید.

4- Photo transfer را لمس کنید.

5- وارد منوی Go شوید.

6- بر روی Applications کلیک کنید.

7- بر روی Image Capture دابل کلیک کنید.

8- در منوی Devices بر روی دستگاه اندرویدی خود کلیک کنید.

9- بر روی علامت فلش، در گوشه سمت چپ پایین صفحه کلیک کنید.

10- گزینه Delete after import را تیک بزنید.

11- بر روی دکمه Import all کلیک کنید. به این ترتیب، عکس‌ها از روی دستگاه اندرویدی شما به دیسک سخت کامپیوتر منتقل شده و به طور خودکار از حافظه دستگاه شما پاک می‌شوند.

بخش ششم: بازگشت به تنظیمات کارخانه

1- از شماره تماس‌های خود یک پشتیبان (Backup) تهیه کنید. اگر یک حساب گوگل در دستگاه اندرویدی خود دارید، شماره تماس‌های شما باید به طور خودکار با این حساب، «هماهنگ» (sync) باشد. برای بررسی این موضوع به contacts.google.com مراجعه کنید.

2- تمامی فایل‌های مورد نیاز خود را ذخیره کنید. هنگام بازگشت به تنظیمات کارخانه، تمام اطلاعات شما از روی دستگاه پاک می‌شود. بنابراین در صورتی که نیاز به فایل‌های ذخیره شده در دستگاه خود دارید، آن را به کامپیوتر متصل کرده و عملیات انتقال فایل‌ها را انجام دهید.

3- بخش «تنظیمات» (Settings) را باز کنید. پس از اطمینان از اجرای صحیح روند پشتیبان‌گیری از اطلاعات خود، می‌توانید روال reset دستگاه را آغاز کنید.

4- گزینه Personal را لمس کنید (در صورت نیاز). در برخی از دستگاه‌های اندرویدی، به طور خاص دستگاه‌های سامسونگ، برای یافتن گزینه‌های reset، شما باید وارد بخش Personal شوید.

5- Backup & reset را لمس کنید.

6- Factory data reset را لمس کنید.

7- Reset phone را لمس کنید.

8- منتظر بمانید تا دستگاه شما reset شود.

9- روند تنظیمات اولیه دستگاه را دنبال کنید.

10- هنگامی که آدرس یک حساب از شما درخواست شد، حساب گوگل خود را برای ورود، تایپ کنید. این امر باعث می‌شود تا شماره تماس‌ها و تنظیمات قبلی شما بازیابی شود. به علاوه، برنامه Google Play Store شما نیز خریداری و دانلود می‌شود.

منبع: چطورپدیا

انتقال فایل‌ها از دستگاه اندروید به ویندوز مایکروسافت یا مک (و بالعکس) کار سختی نبوده و وابسته به هیچ یک از سرویس‌های ابری نیست.

گوشی هوشمند یک کامپیوتر قدرتمند در جیب شما است و با گوشی‌های اندروید، در واقع بخش عظیمی از کامپیوترهای غول‌پیکر را در جیب خود دارید و هر زمان هم که خواستید می‌توانید فایل‌ها را به‌راحتی، تنها با کشیدن و رها کردن، به سیستم ویندوز یا Mac انتقال دهید.

بر خلاف اپل، دستگاه‌های اندرویدی به شما اجازه می‌دهند که از طریق یک کامپیوتر بدون نیاز به هیچ‌گونه تنظیمات و یا روش‌های پیچیده، به فایل‌های گوشی خود دسترسی داشته باشید. در حقیقت، ورود یا خروج فایل‌ها در یک دستگاه اندرویدی بسیار متفاوت از اتصال هارددیسک خارجی به کامپیوتر است.

تمام چیزی که شما نیاز دارید موبایل، کامپیوتر و یک کابل برای اتصال آن‌ها است- با Micro-USB یا USB-C در طرف تلفن و USB-A یا USB-C در طرف کامپیوتر،-بسته به ویژگی‌های دستگاه شما؛ اغلب گوشی‌های Android بسیار پیشرفته از USB-C استفاده می‌کنند، این در حالی است که بسیاری از دستگاه‌های پیش از سال 2016 و بسیاری از گوشی‌های با سطح بودجه متوسط از micro-USB استفاده می‌کنند. در عین حال، USB-A یک پورت اتصال سنتی است که برای اتصال دستگاه‌های مختلف به کامپیوترها مورد استفاده قرار می‌گیرد، در حالی که برخی از مدل‌های جدیدتر مانند MacBook جدید اپل دارای USB-C است. البته به احتمال زیاد همان کابلی که گوشی شما را شارژر می‌کند، برای اتصال به کامپیوتر نیز کارساز خواهد بود.

ما در اینجا مراحل اتصال گوشی به ویندوز و MAC را به شما نشان خواهیم داد و شما بسته به اینکه سیستم ویندوز دارید یا MAC، می‌توانید از این مراحل استفاده کنید:

انتقال فایل‌های Android به رایانه‌های ویندوز

با ویندوز همه چیز ساده است. فقط گوشی خود را به هر پورت USB آزاد بر روی کامپیوتر وصل کنید، سپس صفحه تلفن خود را روشن کنید و قفل دستگاه را باز کنید.

انگشت خود را از بالای صفحه نمایش گوشی به پایین بکشید، باید یک اعلان در مورد اتصال USB فعلی مشاهده کنید. در حالت پیش‌فرض، احتمالاً به شما خواهد گفت که گوشی شما فقط برای شارژ متصل است.

بر روی اعلان ضربه بزنید و در منوی ظاهر شده «Transfer files» یا «File transfer» را انتخاب کنید. اگر می‌خواهید فقط فایل‌های چندرسانه‌ای را انتقال دهید، می‌توانید از گزینه «Transfer photos» که گاهی اوقات به‌عنوان «PTP» نامیده می‌شود، استفاده کنید که در این صورت، تلفن شما مانند یک دوربین دیجیتال به سیستم وصل می‌شود. هنگامی‌که انتخاب خود را انجام دادید، به صفحه دسکتاپ خود بروید و پنجره‌ی File Explorer را از طریق یکی از روش‌های زیر باز کنید:

• بر روی آیکون File Explorer در نوار وظیفه کلیک کنید.
• منوی Start را باز کنید و بر روی Computer کلیک کنید.
• بر روی آیکون Computer یا My Computer در دسکتاپ کلیک کنید.

در پنجره باز شده به دنبال آیکونی باشید که نشانگر گوشی شما در قسمت دستگاه‌های قابل‌حمل و درایوها است. روی آن آیکون دو بار کلیک کنید، پنجره باز شده تمام محتویات و فایل‌های داخل گوشی Android شما را نمایش خواهد داد. اکنون می‌توانید تمام فایل‌ها و پوشه‌ها را بررسی کنید، فایل‌های خود یا هر گونه اطلاعاتی را که می‌خواهید دست‌کاری کنید را برای انتقال بین گوشی و رایانه، بکشید و رها کنید.

انتقال فایل‌های Android به رایانه‌های MAC

فرآیند انتقال فایل‌های Android کمی برای شما پیچیده‌تر است؛ اما نترسید، چون آنقدرها هم پیچیده نیست.

تفاوت اصلی این است که قبل از انجام کارها، باید یک برنامه رسمی گوگل به نام Android File Transfer را دانلود و نصب کنید. برای استفاده از این برنامه، مک شما باید سیستم‌عامل OS X 10,5 یا بالاتر را داشته باشد و دستگاه Android شما باید اندروید 3?0 یا بالاتر داشته باشد، که تقریباً هر دستگاه اندرویدی که تولید شده، این نسخه را دارد.

هنگامی‌که پشت سیستم مک خود قرار دارد، فقط کافی است گوشی را به کامپیوتر متصل کنید، صفحه گوشی خود را روشن کرده و قفل دستگاه را باز کنید و سپس به دنبال همان اعلان USB که در بالا به آن اشاره شد، باشید.

بر روی اعلان ضربه بزنید و در منوی ظاهر شده «Transfer files» یا «File transfer» را انتخاب کنید. برنامه انتقال فایل Android باید پس از آن به طور خودکار بر روی مک شما باز شود و شما باید بتوانید فایل‌های گوشی خود را ببینید و انتقال فایل‌ها را به سیستم خود انجام دهید.

اگر برنامه رسمی Android File Transfer برای شما به‌درستی کار نکرد، می‌توانید از favorably reviewed و Commander One Pro استفاده کنید؛ که نسخه آزمایشی آن 15 روز رایگان بوده و بعد می‌توانید ماهانه با هزینه 30 دلار تمدید نمایید.

منبع:چطورپدیا

در این مقاله نحوه انجام این کار را خواهید آموخت. بیایید نگاهی به نحوه نمایش هر دو آدرس عمومی و خصوصی IP در تلفن خود داشته باشیم، این آدرس‌ها چه معنایی دارند و چطور آن‌ها را محفوظ نگه داریم.

آدرس IPچیست؟

 آدرس IP که مخفف عبارت internet protocol – پروتکل اینترنت – است، یک برچسب شماره‌گذاری شده است که به هر دستگاهی که به یک شبکه متصل است، اختصاص داده می‌شود.

بررسی آدرس IP یک دستگاه به شما کمک می‌کند تا آن را در هر دو شبکه خانگی و اینترنت شناسایی کنید. در حقیقت، شما دو آدرس IP برای پیگیری هر دستگاه دارید.

آدرس IP جهانی، یا آدرس IP عمومی، مشخصه‌ای از شبکه است که کامپیوترها باید به آن دسترسی داشته باشند. وقتی که کامپیوتر خانگی، تلفن همراه یا هر دستگاه دیگر، قرار است به اینترنت وصل شود، باید به چنین آدرس جهانی دسترسی داشته باشد. همه سیستم‌های متصل به اینترنت دارای یک آدرس آی پی جهانی هستند، این خاصیت شبکه است.

آدرس IP خصوصی (یا آدرس IP محلی) یک دستگاه خاص را در شبکه مشخص می‌کند. یک دستگاه تنها می‌تواند یک آدرس مشخص در شبکه داشته باشد، اما همان آدرس می‌تواند در شبکه‌های خصوصی دیگری نیز مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر این، هنگامی‌که آدرس IP خود را چک می‌کنید، احتمالاً آدرس IPv4 و IPv6 را خواهید دید. آدرس‌های IPv4 کوتاه‌تر هستند، اما به دلیل تعداد زیاد دستگاه‌های متصل به اینترنت، این آدرس‌ها رو به اتمام هستند. آدرس IPv6 به دلیل طولانی بودن برای خواندن آسان نیست، اما این آدرس‌ها دستگاه‌های بیشتری را می‌توانند تحت پوشش قرار دهند و به همین دلیل برای مدت طولانی‌تری در دسترس خواهند بود.

چگونه آدرس IP عمومی خود را پیدا کنید؟

پیدا کردن IP عمومی آسان است، زیرا هر دستگاهی در اینترنت می‌تواند آن را ببیند. برای این منظور، می‌توانید از بسیاری از وب‌سایت‌هایی که آدرس IP شما را فوراً نشان می‌دهند، استفاده کنید.

در گوشی موبایل اندرویدی خود مرورگر کروم و در گوشی آیفون مرورگر سافاری، یا هر مرورگر دیگری که شما استفاده می‌کنید، را باز کنید. سپس به وب‌سایت‌های زیر که IP عمومی را نمایش می‌دهند بروید:

• IP Chicken
• WhatIsMyIP
• What Is My IP Address

متوجه خواهید شد که برخی از این سایت‌ها حتی مکان و نام ISP شما را نیز نشان می‌دهند؛ و این موضوع به این دلیل است که آدرس IP شما این اطلاعات را در خود دارد. البته شما نمی‌توانید نام و آدرس دقیق کسی را از آدرس IP آن تعیین کنید، اما آدرس IP آن را به یک شهر یا منطقه محدود می‌کند. سایت‌های مشابه به شما اجازه می‌دهند تا هر آدرس IP را برای دیدن محل آن ردیابی کنید. در ادامه درباره آدرس IP خصوصی صحبت خواهیم کرد.

نحوه یافتن آدرس IP خصوصی تلفن همراه

 همان‌طور که در بالا توضیح داده شد، آدرس‌های IP عمومی تنها نیمی از داستان هستند. در اینجا چگونگی پیدا کردن آدرس IP خصوصی گوشی شما در شبکه خانگی‌تان را بررسی می‌کنیم.

چگونه آدرس IP خود را در «اندروید» (Android) پیدا کنیم؟

صفحه «تنظیمات» (Settings) را باز کنید و به مسیر Network & internet > Wi-Fi بروید. اگر قبلاً به شبکه Wi-Fi متصل نشده‌اید، روی نام شبکه خود کلیک کرده و به آن متصل شوید.

سپس روی نام شبکه لمس طولانی انجام دهید و گزینه Advanced را برای نمایش تنظیمات بیشتر فعال کنید. در اینجا آدرس IP و سایر اطلاعات شبکه را پیدا خواهید کرد. آدرس IPv6 در پایین صفحه ظاهر می‌شود. این مراحل ممکن است بسته به نسخه اندروید گوشی شما کمی متفاوت باشند؛ اما کلیت ماجرا در تمام دستگاه‌ها همین است.

چگونه آدرس IP خود را در «آیفون» (IPhone) پیدا کنیم؟

برای پیدا کردن آدرس IP خصوصی خود در آیفون، به مسیر Settings > Wi-Fi بروید. اگر قبلاً به شبکه Wi-Fi متصل نشده‌اید، روی نام شبکه خود کلیک کرده و به آن متصل شوید. سپس روی نام شبکه لمس طولانی انجام دهید تا تنظیمات بیشتر برای شما باز شود. در اینجا، فیلد آدرس IP که در زیر بخش IPv4 Address قرار دارد را مشاهده خواهید کرد. بخش IPv6 Address آدرس جایگزین را برای دستگاه شما نشان می‌دهد.

آدرس‌های IP دینامیک و استاتیک

 لازم به ذکر است که در اغلب موارد، آدرس‌های IP که در بالا پیدا کردید در هسته تنظیم نشده‌اند. در هر دو مورد، احتمالاً یک آدرس IP پویا (دینامیک) دارید. به عبارت دیگر، پس از گذشت مدت زمانی یا در هنگام راه‌اندازی مجدد تلفن، دستگاه یا کل شبکه شما یک IP جدید دریافت می‌کند. برعکس، یک IP ثابت (استاتیک) در طول زمان یا به هر نحوی تغییر نخواهند کرد.

مدیریت IP عمومی پویا برای «سرویس‌دهنده اینترنت» (ISP) شما آسان‌تر هستند. شما می‌توانید یک IP ثابت از ISP خود درخواست کنید، اما این کار اغلب شامل هزینه‌های اضافی است. این کار برای کاربران خانگی لازم نیست مگر این که شما میزبان سروری باشید که دیگران به آن دسترسی دارند.

مسیریاب (روتر) شما با استفاده از «پروتکل پیکربندی پویای میزبان» (DHCP)، آدرس‌های IP خصوصی را به طور پویا به دستگاه‌هایی در شبکه شما ارسال می‌کند. در عمل، این بدان معنا است که هنگامی‌که یک دستگاه جدید را به Wi-Fi خانگی خود وصل می‌کنید، مجبور نیستید یک آدرس IP را به‌صورت دستی اختصاص دهید و خودتان همه چیز را پیگیری کنید.

اگر می‌خواهید، می‌توانید آدرس‌های IP استاتیک را با استفاده از مسیریاب و تنظیمات دستگاه‌های مختلف مشخص کنید؛ اما باز هم این مورد، تنها برای کاربران پیشرفته نگران کننده است. انجام این کار به اشتباه می‌تواند باعث مشکلات عمده‌ای شود.

چگونه آدرس IP خود را پنهان کنیم؟

 بعد از پیدا کردن IP فعلی و دانستن اینکه IP موقعیت شما را مشخص می‌کند، ممکن است در مورد مفاهیم حریم خصوصی این موضوع نگران باشید. اگر این‌طور است، بهترین راه‌حل شروع استفاده از یک «شبکه خصوصی مجازی» (VPN) است.

اساساً اتصال به یک ارائه‌دهنده VPN به شما این امکان را می‌دهد که تمام ترافیک خود را از طریق سرورهای ایمن عبور دهید. برای دیگران، به نظر می‌رسد که ترافیک شما از مکان دیگری می‌آید. این باعث می‌شود IP شما پنهان بماند و مسیر مرور شما را سخت‌تر کند.

حالا شما می‌دانید که چگونه آدرس IP خود را بررسی کنید.

 مهم نیست که شما چه دستگاهی دارید، این روش‌ها آدرس IP شما را به هر نحوی که شده نشان می‌دهند. البته ممکن است که هرگز لازم نباشد آدرس IP خود را چک کنید، اما این‌یک مهارت خوبی است که بهتر است آن را بدانید. ممکن است برای حل مشکلات شبکه خود بخواهید آدرس IP خود را پیدا کنید. اگر این‌طور است، گام‌های ساده ما برای تشخیص مشکلات شبکه را بررسی کنید.

منبع: چطورپدیا