سفارش تبلیغ
صبا ویژن

مجله آنلاین

چطور مشکلات شبکه را تشخیص دهیم؟

در اینجا مراحلی را برای شما توضیح می‌دهیم که باید برای تشخیص مشکلات شبکه انجام دهید. به این ترتیب، هنگامی که شما برای باز کردن مرورگر وب خود مجدداً با پیام «برقراری ارتباط، ممکن نیست» (Cannot Connect) مواجه شوید، می‌دانید که باید چه اقداماتی انجام دهید. مشابه با تمام عیب‌یابی‌ها، ما با موارد کلی شروع کرده و با محدود کردن دامنه اشکالات به طور مشخص، وارد جزئیات می‌شویم.

پس از انجام هر مرحله، به منظور بررسی و اطمینان از رفع مشکل، تلاش کنید تا به یک وب‌سایت متصل شوید. اگر باز هم موفق نشدید، به مراحل بعدی بروید.

1- ابتدا مطمئن شوید که مشکل از سمت شما است

گاهی اوقات، علیرغم آنچه که به نظر می‌رسد شبکه شما دچار مشکل شده، در واقع مشکل اصلی از وب‌سایتی است که قصد اتصال به آن را دارید. به عنوان مثال، اگر شما نمی‌توانید وارد توئیتر شوید، چند وب‌سایت دیگر را بررسی کرده تا اطمینان حاصل کنید که مشکل از وب‌سایت نیست. در عین حال می‌توانید از IsUp.me برای بررسی اینکه آیا وب‌سایت مورد نظر، تنها برای شما باز نمی‌شود یا برای دیگران هم همین حالت را دارد، استفاده کنید.

2- همه چیز را restart کرده و دستگاه‌های خود را چک کنید

نیازی نیست که فوراً نگران شوید، زیرا ممکن است مشکل شما به سادگی، با راه‌اندازی مجدد دستگاه، رفع شود. راه‌اندازی مجدد دستگاه، بسیاری از مشکلات را حل می‌کند، پس حتماً همین ابتدا، دستگاه‌های خود را Restart کنید. بدین منظور، هم کامپیوتر و هم «مسیریاب» (Router) و مودم خود را reboot کنید. برای اینکه حافظه کش مودم و مسیریابشما پاک شود، پس از 60 ثانیه مجدداً آنها را روشن کنید. به این ترتیب، با راه‌اندازی مجدد دستگاه‌های مذکور، مطمئن می‌شوید که مشکل شما موقتی نیست. خیلی بهتر است که همین ابتدا، قبل از اینکه نیم ساعت وقت صرف کنید، این امتحان را انجام دهید.

پس از راه‌اندازی مجدد دستگاه‌ها، اگر کامپیوتر یا گوشی تلفن همراه دیگری در اختیار دارید، سعی کنید با آنها آنلاین شوید. اگر متوجه شدید که با هیچ دستگاهی قادر به برقراری اتصال نیستید، به احتمال زیاد مشکلی در مورد تجهیزات یا «سرویس‌دهنده اینترنت» (ISP) شما وجود دارد. در صورتی که متوجه شدید تنها یک کامپیوتر نمی‌تواند آنلاین شود، به مشکل نزدیک‌تر شده‌اید و می‌توانید بر روی آن تمرکز داشته باشید. با اجرای یک آنتی‌ویروس بر روی دستگاه مذکور، اطمینان حاصل کنید که بدافزارها موجب قطع ارتباط شما نشده باشند. همچنین بررسی کنید که تنظیمات فایروال شما تغییر پیدا نکرده باشد. در نهایت، سعی کنید با استفاده از یک مرورگر متفاوت مطمئن شوید که مرورگر همیشگی شما آسیب ندیده باشد.

3- اتصالات فیزیکی را بررسی کنید

آیا پس از راه‌اندازی مجدد سیستم، مشکل شما همچنان وجود دارد؟ قبل از اینکه وارد تنظیمات و تست‌های مختلف شویم، مورد بعدی، بررسی و اطمینان از برقراری فیزیکی اتصالات است. اگر از یک کابل اترنت برای اتصال به مسیریاب خود استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که از سوکت مربوطه جدا نشده باشد. اگر لپ‌تاپ شما یک سوئیچ برای روشن کردن مودم «بی‌سیم» (Wireless) خود دارد، بررسی کنید که در حالت خاموش قرار نداشته باشد.

پس از اطمینان از اتصال مناسب، تجهیزات خود را بررسی کنید. آیا LED مسیریاب و/یا مودم شما به شکل طبیعی و به رنگ سبز، چشمک می‌زند؟ اگر پس از راه‌اندازی مجدد سیستم، هیچ‌ یک از LED‌ها روشن نشد، ممکن است مودم/مسیریاب شما خراب شده باشد. در صورتی که رنگ LED قرمز بود و یا پاور LED دستگاه روشن بود، اما LED مربوط به اتصال شبکه روشن نبود، احتمالاً مشکل از ISP است.

4- ابزار عیب‌یابی شبکه را اجرا کنید

ویندوز دارای ابزار عیب‌یابی داخلی است که می‌تواند به طور خودکار برخی از مشکلات را تشخیص داده و حل کند. برای اجرای عیب‌یاب مربوط به مشکلات شبکه، بر روی آیکون شبکه در System Tray خود، راست کلیک کرده و Troubleshoot Problems را انتخاب کنید. پس از این کار، عیب‌یاب مذکور یا مشکل را حل می‌کند، یا آن را پیدا می‌کند ولی نمی‌تواند حل ‌کند یا اینکه اصلاً مشکلی را تشخیص نمی‌دهد. اگر توانست مشکلی را پیدا کرده و حل کند، دوباره تلاش کنید تا به شبکه متصل شوید. اگر یک خطای خاص یا نام مشکلی که ویندوز نمی‌تواند به صورت خودکار حل کند را دریافت کردید، آن را برای استفاده در مراحل بعدی یادداشت کنید.

5- بررسی کنید که آدرس IP شما، معتبر باشد

تا این مرحله، ما به این نتیجه رسیدیم که مشکل، موقتی نیست و سخت‌افزار ما درست کار می‌کند. از آنجایی که خود ویندوز نمی‌تواند مشکل را حل کند، ما باید دقیقاً نقطه بروز اشکال در اتصال را مشخص کنیم.

بهتر است مطمئن شوید که تنظیمات IP مشکلی نداشته و درست انتخاب شده باشد. بدین منظور در منوی Start، ابزار Network and Sharing Center را باز کنید. در سمت راست، جایی که Connections‌ را می‌بینید، روی نام Wi-Fi یا شبکه باسیم خود کلیک کنید. گزینه Properties را انتخاب کرده و بر روی internet Protocol Version 4، دابل کلیک کنید.

در صورتی که از IP استاتیک استفاده نمی‌کنید، اگر مفهوم IP استاتیک را نمی‌دانید، احتمالاً از آن استفاده نمی‌کنید)، بررسی کنید که گزینه‌های an IP address automatically Obtain و Obtain DNS server address automatically، تیک خورده باشند. این روند را برای internet Protocol Version 6 نیز تکرار کرده تا مطمئن شوید در آنجا هم، همه چیز در حالت اتوماتیک تنظیم شده باشد.

پس از این کار می‌توانیم مطمئن شویم که مسیریاب، یک آدرس IP معتبر به شما داده است. با تایپ دستور cmd در منوی Start، یک خط فرمان باز کنید. در خط فرمان، دستور ipconfig را تایپ کرده و به متن زیر Ethernet adapter (برای اتصالات باسیم) یا Wireless LAN Adapter (برای اتصالات بی‌سیم) دقت کنید.

اگر آدرس IPv4 با 169?x.x.x شروع شود، کامپیوتر شما، آدرس IP معتبری از مسیریاب دریافت نمی‌کند. تایپ دو دستور زیر ممکن است این مشکل را حل کند:

ipconfig /release

ipconfig /renew

در صورتی که بعد از تایپ دستورات بالا و ipconfig مجدد، هنوز آدرس مذکور به صورت 169?x.x.x بود، به این معنی است که دستگاه شما از مسیریاب IP دریافت نمی‌کند. کامپیوتر خود را با کابل اترنت، مستقیماً به مودم وصل کنید و بررسی کنید که آیا در این حالت می‌توانید آنلاین شوید یا خیر. در صورتی که آنلاین شدید، مشکل از مسیریاب شما است.

6- از دستور Ping استفاده کرده و مسیر آن را ردیابی کنید

اگر با اجرای ipconfig، مشاهده کردید که آدرس IP شما با هر چیزی غیر از169 شروع می‌شود، به این معنی است که شما یک آدرس IP معتبر از مسیریاب خود دریافت می‌کنید و مشکل بین مسیریاب شما و اینترنت اتفاق می‌افتد.

دستور زیر را برای پینگ سرورهای DNS گوگل، تایپ کرده و بررسی کنید که آیا می‌توانید آنلاین شوید یا خیر: شما می‌توانید 8?8?8?8 را با هر چیز دیگری مانند www.msn.com جایگزین کنید.

 

این دستور، چهار بسته اطلاعاتی را به گوگل ارسال خواهد کرد. اگر ارسال با موفقیت انجام نشود، علت آن به شما گفته می‌شود. برای کسب اطلاعات بیشتر، دستور زیر را برای ردیابی مسیر بین کامپیوتر خود و سرورهایDNS گوگل، تایپ کنید:

دستور فوق به شما امکان مشاهده مسیر عبور اطلاعات تا مقصد مورد نظر را به صورت گام به گام می‌دهد. نتیجه آن را ملاحظه کنید و در صورت عدم موفقیت، بررسی کنید که مشکل در کجا رخ داده است. اگر در همان اوایل مسیر، خطایی رخ دهد، احتمالاً اشکال مربوط به شبکه محلی است.

7- با سرویس دهنده اینترنت (ISP) خود تماس بگیرید

در صورتی که کلیه مراحل فوق با موفقیت انجام شده باشد، می‌توانیم مطمئن باشیم که تجهیزات ما کار می‌کنند و یک آدرس IP معتبر از مسیریاب دریافت کرده‌ایم. بنابراین مشکل در خارج از شبکه ما و به واسطه دستگاه‌های مختلف دیگری رخ داده است. در این حالت، بهترین گزینه این است که مطمئن شوید ISP شما دچار مشکل نشده باشد.

گوشی‌ هوشمند در اینجا مفید خواهد بود، زیرا می‌توانید نقشه قطعی اتصال (مانند DownDetector.com) مربوط به ارائه‌دهنده سرویس خود را پیدا کنید، یا اینکه توئیتر را بررسی کرده تا متوجه شوید آیا دیگران نیز در منطقه شما دچار مشکل مشابهی شده‌اند یا خیر. در صورتی که هیچ چیز غیرطبیعی را مشاهده نکردید، با ISP خود تماس بگیرید تا مطلع شوید آیا مشکل مشخصی در آنجا وجود دارد یا خیر. شاید مشکلات مربوط به خطوط ارتباط تلفنی، منطقه کوچکی را تحت تأثیر قرار داده باشد؛ ISP شما می‌تواند به راحتی این موضوع را تست و بررسی کند.

8- منتظر رفع اشکال بمانید

پس از آن که ISP خود را از این مسأله مطلع و تأکید کردید که مشکل مذکور تنها برای شما رخ نداده است، کار شما تمام شده و دیگر باید صبر کنید تا مشکل برطرف گردد. در بسیاری از مواقع، شما نمی‌توانید مشکلات مربوط به شبکه خود را حل کنید. زمانی که مهاجمین نیمی از شبکه اینترنت را مختل کردند، هیچ‌یک از مراحل فوق برای آنلاین شدن کاربران، کمکی نکرد. اگر ISP شما از مشکل آگاه باشد، احتمالاً در زمان کوتاهی آن را برطرف خواهد کرد. توجه داشته باشید، هنگامی که نمی‌توانید آنلاین شوید و در حال انتظار هستید، کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.

9- ارتباط برقرار کنید

مراحل مذکور، تنها یک قالب کلی برای تشخیص مشکلات مربوط به شبکه بوده و ممکن است کمی متفاوت با تنظیمات و شرایط مشخص شما باشد. اقدامات زیادی وجود دارد که می‌توانید برای رفع اشکال اتصال به شبکه خود انجام دهید، اما به طور کلی، همانطور که در بالا ذکر شد، می‌توانید با راه‌اندازی مجدد تمام دستگاه‌ها، بررسی اینکه آیا دیگران نیز با مشکل شما مواجه شده‌اند یا خیر و اطمینان از صحت تنظیمات، مشکل اتصال به شبکه خود را رفع کنید. اگر همه این مراحل را انجام داده باشید، احتمالاً مشکل مربوط به ISP است.

اگر مشکل شبکه برطرف شده، اما هنوز اتصال بی‌سیم شما کند است، به بخش چگونه مشکل سرعت پایین Wi-Fi را حل کنیم، مراجعه کنید.

منبع: چطورپدیا


 

چطور کامپیوتر خود را بسازیم؟ بخش اول: انتخاب سخت‌افزار

 

شاید تصمیم شما بر این باشد که رایانه شخصی را خودتان مونتاژ کنید، یا شاید می‌خواهید رایانه خود را به یک رایانه مخصوص بازی تبدیل کنید و قطعات آن را ارتقاء دهید، یا فقط می‌خواهید یک رایانه ساده و کار راه‌انداز بسازید. در هر صورت، راهنمای زیر که در پنج بخش تدوین شده است، می‌تواند به شما کمک کند.

قبل از اینکه بتوانید یک سیستم را مونتاژ کنید، به یک برنامه نیاز دارید. این ضرب‌المثل قدیمی که «قبل از انجام هر کاری، جوانب را در نظر بگیر»، در اینجا کاملاً مصداق دارد: باید تمام قطعات رایانه خود را با دقت انتخاب نمایید تا مطمئن شوید که همه با هم سازگار هستند و دقیقاً قطعات مورد نظر شما باشند؛ بنابراین قبل از اینکه حتی هزار تومان هم هزینه کنید و یا با پیچ‌گوشتی سراغ سیستم خود بروید، خواندن این مقاله می‌تواند بسیار مفید واقع شود.

چرا باید رایانه شخصی را خودتان مونتاژ کنید؟

مزایا و فواید یک رایانه شخصی که توسط خودتان مونتاژ می‌شود، بسیار زیاد است، اما قبل از هر کاری بهتر است مطمئن شوید که این کار برای شما مناسب است یا خیر؛ زیرا پشیمانی هیچ سودی نخواهد داشت. به‌ عنوان مثال، مونتاژ کردن یک رایانه‌ی شخصیمی‌تواند ارزان‌تر از خرید یک نمونه‌ی آماده از آن باشد. اما همیشه اینطور نیست! اگر شما فقط به دنبال یک رایانه‌ی معمولی و کارراه‌انداز هستید، خرید یک رایانه‌ی آماده، ارزان‌تر از مونتاژ آن است. اگر از آن دسته افرادی هستید که هنگام کار کردن با رایانه نیاز به کمک فرد دیگری دارند، مطمئناً بهتر است که یک رایانه‌ی شخصی آماده از فروشگاهی که خدمات پس از فروش و پشتیبانی ارائه می‌دهد، تهیه نمایید.

با این حال، اگر کاربری نسبتاً حرفه‌ای هستید که به دنبال یک رایانه‌ی شخصی قدرتمندتر برای بازی یا ویرایش ویدئو، یا یک رایانه اختصاصی‌تر هستید، مطمئناً با مونتاژ رایانه، مقدار زیادی در هزینه صرفه‌جویی خواهید کرد. رایانه‌های مناسب برای بازی برندهای بزرگ و هزینه‌های بالایی دارند و شما می‌توانید با مونتاژ رایانه‌ی خودتان، هزینه‌ی زیادی را صرفه‌جویی کنید.

مونتاژ رایانه‌ی شخصی مزایای دیگری نیز دارد. شما می‌توانید آن را در هر لحظه ارتقاء دهید، بدون اینکه بخواهید یک رایانه‌ی جدید خریداری کنید (چرا که احتمال وجود قطعات اختصاصی یا لحیم‌کاری‌شده کمتر خواهد بود) یا حتی برای دسترسی به توان بیشتر، آن را «اورکلاک» (overclock) کنید.

اما علت آنکه ما این کار را دوست داریم و خیلی از عاشقان رایانه نیز به آن معتقدند، این است که می‌توانیم قطعات مورد نیازمان را خودمان انتخاب کنیم و همچنین به‌راحتی می‌توانیم در رایانه خود به قطعات مختلف دسترسی داشته باشیم و آن‌ها را بررسی کنیم. این موضوع جالب است، همان‌گونه که کار کردن بر روی اتومبیل شخصی جالب و سرگرم کننده است؛ و از آنجایی که نیازی به سال‌ها تمرین برای انجام این کار ندارید، انجام آن بسیار آسان‌ است.

اگر در طول این راهنمای خرید قطعات کامپیوتر شخصی، با کلمات و عبارات و قطعات پیچیده مواجه شدید، اصلاً نگران نباشید. این کار درست مثل مونتاژ یک دست مبلمان و یا مجموعه‌ای از یک پازل با یکسری دستورالعمل‌های خاص است. همه چیز با یک روش بسیار خاص با هم متناسب هستند. اگر این راهنما را دنبال کنید، به خوبی متوجه خواهید شد.

مونتاژ کردن رایانه‌

انتخاب قطعات

برای مونتاژ کردن رایانه‌ای که به‌درستی کار کند، وجود شش قطعه ضروری است. این قطعات عبارت‌اند از:

1- جعبه‌ی رایانه یا کیس (case): کیس رایانه همان چیزی است که تمام اجزای درونی را در یک سازه نگاه می‌دارد. هم‌چنین به عنوان محفظه یا شاسی رایانه نیز شناخته می‌شود.

2- مادربرد (motherboard): بافت متصل کننده‌ی کامپیوتر است. تمام قطعات یا به یکدیگر متصل می‌شوند یا به مادربرد.

3- پردازنده (CPU): واحد پردازش مرکزی که به ‌عنوان «مغز» کامپیوتر عمل می‌کند. این قطعه نقش اصلی را در تعیین سرعت کامپیوتر ایفا می‌کند. شما باید CPU و مادربردی را انتخاب کنید که هم از لحاظ تولید کننده (Intel یا AMD) و هم سوکت CPU با هم سازگار باشند.

4- حافظه یا رم (RAM :(RAM مخفف «حافظه‌ی قابل دسترسی تصادفی» است. این قطعه یک جزء حیاتی برای عملکرد کامپیوتر محسوب می‌شود. شما باید حافظه‌ای را انتخاب کنید که با شیار RAM مادربرد شما سازگار باشد.

5- فضای ذخیره‌سازی: هارد دیسک (HDD) یا درایو حالت جامد (SSD)، بخشی از رایانه است که سیستم‌‌عامل و تمام فایل‌های دیجیتالی شما را نگه می‌دارد. حافظه‌های SSD بسیار سریع‌تر از هاردها هستند و امروزه به‌شدت توصیه می‌شوند. اما حافظه‌های HDD عموماً بزرگ‌تر و ارزان‌تر هستند.

6- منبع تغذیه (PSU): یک جعبه‌ی کوچک و سنگین است که برق ورودی به کامپیوتر را تنظیم می‌کند و برق را برای قطعات مربوطه فراهم می‌کند. منبع تغذیه به طور مستقیم به مادربرد، پردازنده (از طریق مادربرد)، هارد دیسک و سایر اجزای اضافی در صورت لزوم اتصال می‌یابد.

البته موارد گفته شده قطعاتی هستند که تنها برای راه‌اندازی اولیه‌ی یک رایانه نیاز دارید. برای ساختن رایانه‌ای قوی‌تر، می‌توانید قطعات زیر را اضافه کنید:

  • مانیتور، ماوس و صفحه‌کلید: اگر رایانه‌ی قبلی شما لپ‌تاپ بوده است و حالا برای اولین بار قصد مونتاژ کردن رایانه‌ی رومیزی را دارید، ممکن است این قطعات را نداشته باشید. به هر حال برای استفاده‌ی بهتر از رایانه‌ها، این قطعات ضروری هستند.
  • کارت گرافیک (GPU): بیشتر CPUها دارای گرافیک «داخلی» (onboard) هستند که برای انجام وظایف ساده و روزمره مناسب است. اما اگر قصد دارید بازی‌های رایانه‌ای سنگین را اجرا کنید و یا با برنامه‌های چندرسانه‌ای کار کنید، حتماً به یک کارت گرافیک جداگانه نیاز خواهید داشت که به یکی از پورت‌های PCI-Express بر روی مادربرد وصل می‌شود.
  • خنک کننده‌ی CPU: همه‌ی CPUها و مخصوصاً CPUهای گران‌قیمت معمولاً در جعبه‌ی خود، یک «خنک کننده» و فن دارند. این فن خنک‌کننده برای جلوگیری از گرمای بیش از حد CPU ضروری است، اما اگر قصد استفاده از رایانه‌ی خود برای بازی‌های باکیفیت بالا دارید و یا اگر بخواهید در برخی موارد سیستم را اورکلاک کنید، باید از یک فن بزرگ‌تر و قوی‌تر نیز استفاده کنید. این فن‌ها در انواع «بادی» (air-cooled) و «آبی» (water-cooled) تولید می‌شوند. در مورد هر دو نوع فن در مقاله‌ی بعدی بیشتر صحبت خواهیم کرد. توجه داشته باشید که اگر قصد خرید یک فن CPU را دارید، به یک چسب حرارتی مخصوص نیز نیاز خواهید داشت، البته بسیاری از فن‌ها به همراه چسب مخصوص ارائه می‌شوند، اما حتماً بررسی کنید که آیا این چسب در جعبه‌ی فن خریداری شده موجود هست یا خیر.
  • فضای ذخیره‌سازی (دیسک سخت): برای ارتقاء فضای ذخیره‌سازی رایانه‌ی خود، می‌توانید به تناسب تعداد پورت‌های SATA موجود در مادربرد رایانه، هارد دیسک اضافه کنید.
  • درایو DVD یا Blu-ray: این مورد برای خواندن اطلاعات از روی CD و DVD و همچنین نصب سیستم‌عامل کامپیوتر مورد نیاز است. اما امروزه اکثر کاربران برای انتقال و بارگذاری فایل‌ها و همچنین نصب سیستم‌عامل از حافظه‌های USB استفاده می‌کنند. درایو DVD یا Blu-ray زمانی مفید است که شما فایل‌های بسیار حجیم در سیستم خود داشته و به آن‌ها نیاز دارید و در عین حال می‌خواهید فضای ذخیره‌سازی رایانه‌ی خود را خالی کنید. در این صورت به‌راحتی می‌توانید فایل‌های خود را روی انواع CD و DVD رایت نمایید و در مواقع مورد نیاز از آن‌ها استفاده کنید.
  • فن‌های خنک کننده کیس: اکثر کیس‌ها دارای یک یا دو جایگاه مخصوص برای نصب فن هستند. اگر شما از آن دسته کاربرانی هستید که در طول روز مدت زمان زیادی از رایانه خود استفاده می‌کنید، به شما توصیه می‌شود که از حداکثر فضای موجود کیس برای نصب فن استفاده کنید. قبل از خرید فن، حتماً ابعاد جایگاه‌ها را بررسی نمایید. اکثر فن‌ها دارای قطر 120 میلی‌متری هستند، اما برخی فن‌ها ممکن است قطر 80 و 140 میلی‌متری داشته باشند.
  • قطعات اضافی: به لطف پورت‌های PCI-E، SATA و M2 در مادربرد، علاوه بر شیارهای CD درایوها، کارت‌های SD یا حتی درایوهای فلاپی دیسک، شما ممکن است بخواهید قطعات بیشتری به سیستم خود اضافه نمایید، مثلاً پورت‌های USB اضافه، کارت صدا، دستگاه کنترل‌کننده فن. فقط باید مطمئن شوید که این قطعات اضافه بر روی مادربرد شما قابل نصب هستند و به‌درستی کار می‌کنند.

 

برای مونتاژ کردن رایانه و نصب ویندوز به قطعات زیر احتیاج خواهید داشت:

  • یک پیچ‌گوشتی
  • یک فلش USB با حداقل 8 گیگابایت فضا
  • دسترسی به یک رایانه‌ی دیگر (یک رایانه‌ی معمولی)

 

با در نظر داشتن تمام موارد گفته ‌شده، حال درباره‌ی مکان مناسب برای خریداری قطعات و نحوه‌ی انتخاب آن‌ها توضیح می‌دهیم.

فروشگاه اینترنتی دیجی کالا

از کجا باید قطعات مورد نیاز را خریداری کنیم؟

اگر بخواهید قطعات مورد نیاز خود را به‌صورت حضوری و از فروشگاه‌های کوچک خریداری کنید، ممکن است با مشکلاتی نظیر موجود نبودن بعضی از قطعات مورد نیاز در فروشگاه و همچنین گران بودن قطعات مواجه شوید؛ بنابراین اگر قصد خرید حضوری را دارید، بهتر است به فروشگاه‌های زنجیره‌ای معتبر مراجعه نمایید.

اگر بخواهید قطعات مورد نیاز خود را به‌صورت غیرحضوری خریداری کنید، می‌توانید از وب‌سایت‌های فروشگاه آنلاین استفاده کنید. یکی از بهترین وب‌سایت‌ها، فروشگاه اینترنتی دیجی کالا است. از مزایای خرید آنلاین می‌توان به مواردی نظیر گسترده بودن قطعات و امکان مشاهده‌ی تمامی امکانات و مشخصات قطعه و مقایسه‌ی قطعات با یکدیگر اشاره نمود.

بهترین راه برای خرید، به نظر ما، استفاده از فرآیند زیر است:

  • یک لیست از انواع قطعات مورد نیاز خود با استفاده از وب‌سایت‌های آنلاین تهیه نمایید. این لیست می‌تواند شامل مشخصات، امکانات، قیمت، گارانتی و دیگر موارد مرتبط قطعات مورد نیاز شما باشد. با تهیه‌ی این لیست، روند تصمیم‌گیری برای انتخاب بهترین قطعه‌ی مورد نیاز طبق بودجه‌ی شما تسهیل خواهد شد.
  • یکی از مواردی که باید در انتخاب قطعه دقت شود این است که قطعات انتخاب شده با یکدیگر سازگاری داشته باشند و به‌خوبی در کنار هم کار کنند. برای تشخیص این موضوع نیز شما می‌توانید با مراجعه به وب‌سایت‌های آنلاینی نظیر مقداد آی تی، قطعات سازگار با یکدیگر را شناسایی نمایید.

 

تا اینجا شما اصول اولیه‌ی اسمبل یا مونتاژ کردن رایانه و قطعات مورد نیاز آن را می‌دانید و همچنین می‌دانید که این قطعات را به چه صورت و از کجا تهیه نمایید. حال بیایید در مورد نحوه‌ی انتخاب قطعات مناسب کاربردی با شما صحبت کنیم.

کدام قطعات را باید انتخاب کنیم؟

انتخاب قطعات از مواردی است که بسیاری از افراد با آن مشکل دارند. اینکه یک رایانه‌ی قدرتمند باید چه قطعاتی داشته باشد؟ باید پردازنده‌ی Intel بخریم یا AMD؟ نیاز به کارت گرافیک داریم یا اینکه گرافیک داخلی CPU برای ما کفایت می‌کند؟ منبع تغذیه‌ی رایانه چند وات برق نیاز دارد؟ اجازه بدهید قطعه به قطعه توضیح دهیم. این نکته را در نظر داشته باشید که قطعاتی که خریداری می‌نمایید، طی یکی دو سال اخیر ساخته شده باشند. به دلیل اینکه قطعات الکترونیکی روزبه‌روز در حال آپدیت و ارتقاء هستند؛ و همچنین این نکته را فراموش نکنید که قطعات گران‌تر، قدرتمندتر نیز هستند.

پردازنده‌ی مرکزی (CPU)

پردازنده مرکزی (CPU)

بیایید از مغز رایانه شروع کنیم: پردازنده‌ی مرکزی (CPU). این قطعه تعیین می‌کند که چه قطعاتی باهم سازگاری دارند. پس شروع خوبی است.

1- پردازنده‌ی AMD مناسب‌تر است یا Intel؟ اولین سؤال شما برای پاسخ دادن این است: کدام برند؟ این دو تولید‌کننده‌ی پردازنده سالیان سال است که مشغول فعالیت هستند. این سؤال عموماً به این شکل پاسخ داده می‌شود: اینتل قدرت بیشتری در بازار دارد و بیشتر خرید و فروش می‌شود، درحالی‌که AMD بیشتر با قیمت مناسب و کارایی بهتر رقابت می‌کند. به عنوان مثال، پردازنده‌های جدید سری Intel Core X با سرعت و هسته‌های قوی برای کسانی مناسب است که می‌توانند بیش از 5 میلیون تومان هزینه کنند، درحالی‌که پردازنده‌ی سری Ryzen AMD با همان سطح عملکرد عمومی و با قیمتی چند صد هزار تومان ارزان‌تر تولید می‌شود. به‌طور کلی، پردازنده‌های اینتل به دلیل قدرت در اجرای بازی و برنامه‌های چندرسانه‌ای محبوبیت بیشتری داشته و بهتر عمل می‌کنند؛ اما اگر اولویت شما صرفه‌جویی در هزینه است، پردازنده‌های AMD می‌تواند انتخاب مناسبی برای شما باشد.

پردازنده‌ی AMD مدل‌هایی تحت عنوان APU نیز ارائه می‌دهد که از لحاظ عملکرد گرافیک یکپارچه بسیار قدرتمندتر از Intel هستند. این مدل‌های APU قادر به اجرای بازی‌های سه بٌعدی هستند، در حالی ‌که گرافیک یکپارچه‌ی Intel برای اجرای این بازی‌ها اصلاً مناسب نیست. پردازنده‌های AMD همچنین برای برنامه‌های کاربردی مانند home theater بسیار عالی هستند.

2- مدل پردازنده: بعد از اینکه تصمیم گرفتید از کدام برند استفاده کنید، حال نوبت انتخاب مدل پردازنده است. همان‌طور که در تبلیغات مختلف هم مشاهده کرده‌اید، رایانه‌ها عموماً بر اساس سرعت پردازنده تبلیغ می‌شوند و سرعت آن‌ها با اعدادی در واحد مگاهرتز و گیگاهرتز بیان می‌شود. این اعداد هنوز هم وجود دارد، اما به لطف پیشرفت در طراحی پردازنده، بیان دقیق اینکه سرعت و قدرت یک پردازنده بر مبنای یک واحد مانند سرعت بر ساعت چقدر باشد، بسیار دشوار است. عوامل دیگری مانند تعداد هسته‌ها، نوع ذخیره‌سازی، مصرف توان و عملکرد گرافیکی یکپارچه، در صورتی که یک کارت گرافیکی اختصاصی استفاده نمی‌کنید، نیز در انتخاب مدل پردازنده تأثیر دارند. در شرایط کلی، حافظه‌ی نهان و هسته‌های بیشتر به معنای اجرای بهتر چند کار هم‌زمان است. سرعت خالص بیشتر در هر هسته به معنای عملکرد بهتر یک وظیفه‌، مانند ارائه‌ی یک تصویر بزرگ در فتوشاپ است.

خط تولید فعلی اینتل، شامل چهار خط اصلی تولید پردازنده‌های رایانه «سه هسته‌ای» (Core i3)، «پنج هسته‌ای» (Core i5)، «هفت هسته‌ای» (Core i7) و «نه هسته‌ای» (Core i9) است. در هر خط چند پردازنده وجود دارد که به‌طور کلی شامل ارزان‌ترین تا گران‌ترین و کندترین تا قدرتمندترین پردازنده‌ها هستند؛ بنابراین آخرین مدل پردازنده‌ی Core i3 کمی کندتر از اولین مدل Core i5 خواهد بود؛ البته تغییرات زیادی در ترکیب و معماری آن‌ها وجود دارد که ممکن است در همه موارد صادق نباشد.

مدل‌های جدید پردازنده به‌صورت سالیانه عرضه می‌شوند و ممکن است بسته به پیشرفت‌ها و تغییرات، نیاز به یک سوکت مادربرد جدید داشته باشند؛ اما دلیل محبوبیت و استفاده‌ی بیشتر از پردازنده‌های Core i5، قیمت‌های مناسب آن‌ها نسبت به عملکرد و کارایی است؛ چرا که قطعاً امکان دارد که یک رایانه برای اجرای بازی‌های قدرتمند با پردازنده‌ی Core i5 به‌جای Core i7 ساخته شود. برخی از مدل‌ها دارای هسته‌های بیشتر و برخی از مدل‌ها دارای هسته‌های سریع‌تر هستند. طرفداران بازی‌ها و برنامه‌های چندرسانه‌ای حداقل به یک طرح «چهار هسته‌ای» (quad-core) نیاز خواهند داشت تا بتوانند با سرعت خوبی برنامه‌ها را اجرا کنند.

پردازنده‌های AMD برای رایانه دارای شاخه‌های وسیعی هستند. آخرین طرح‌های مرسوم آن، «رایزن» (Ryzen) نامیده می‌شوند که در 3، 5 و 7 مدل موجود هستند. پردازنده‌های Ryzen Threadripper برترین چیپ‌های AMD بوده و دارای 32 هسته هستند. پردازنده‌های Ryzen مدل 5 از محبوب‌ترین پردازنده‌های AMD هستند که چیپ‌های 4 و 6 هسته‌ای دارند. به‌طور کلی مدل‌های APU پردازنده‌های AMD برای رایانه‌های رایج و کم‌مصرف، شامل گرافیک‌های داخلی مناسب هستند. شرکت AMD پردازنده‌های جدید و طراحی‌های سوکت را در فواصل زمانی کمتر منتشر می‌کند. انواع Ryzen، Ryzen Threadripper و تراشه‌های APU همگی دارای سوکت پردازنده‌های مختلفی هستند.

مادربرد (Motherboard)

مادربرد (Motherboard)

حال وقت آن رسیده است که یک مادربرد انتخاب کنید. مادربرد قطعه‌ای است که تمام قطعات دیگر به آن وصل خواهند شد. این قطعه، بسیار ساده‌تر از آن است که به نظر می‌رسد.

1- نوع سوکت مادربرد: شما باید CPU و مادربردی را انتخاب کنید که با هم سازگار باشند. هم Intel و هم AMD چندین طرح سوکت CPU برای کلاس‌های مختلف پردازنده‌ها توسعه داده‌اند؛ بنابراین، با جستجوی مادربردهایی که با پردازنده‌ی انتخابی شما سازگار است، می‌توانید گستره‌ی انتخاب خود را محدود کنید و به‌سرعت به نتیجه برسید. سوکت را بر روی CPU منتخب خود بررسی کنید؛ برای مثال، سوکت LGA 1151 اینتل، و سپس جستجوی خود را به مادربردهایی که حاوی این سوکت هستند، محدود کنید.

2- اندازه مادربرد: مادربردی که انتخاب می‌کنید باید با کیسی که از آن استفاده می‌کنید سازگار باشد. ما در این بخش کمی بیشتر در مورد کیس صحبت خواهیم کرد، اما اصول اولیه عبارت‌اند از: ATX، رایانه‌هایی با سایزهای استاندارد، microATX، سایز متوسط و Mini-ITX، رایانه‌های جمع‌وجور با سایز کوچک؛ اما در نظر داشته باشید که قدرت رایانه‌ها لزوماً با اندازه‌ی آن‌ها مطابقت ندارد، چراکه ممکن است یک رایانه Mini-ITX بسیار قدرتمندتر از رایانه‌های ATX باشد. تنها موردی که وجود دارد این است که توسعه‌ی قطعات در رایانه‌های کوچک و یا متوسط ممکن است کمی دشوار باشد.

3- ویژگی‌های مادربرد: حال باید جستجوهای خود را به مادربردهایی محدود نمایید که بتواند تمام قطعات مورد نیاز شما را پشتیبانی کنند. این موضوع به‌طور کلی به این معنی است که مادربرد انتخابی شما باید حداقل یک شیار PCI-Express برای یک کارت گرافیک، به اندازه‌ی کافی درگاه برای همه دیسک‌های سخت و درایوهای DVD و غیره را پشتیبانی کند. می‌توانید همه‌ی این اطلاعات را در قسمت مشخصات محصول پیدا کنید. همچنین باید پنل مادربرد، بخشی از مادربرد که بیشتر لوازم جانبی شما به آن وصل خواهند شد را چک کنید. اگر از قبل یک مانیتور، صفحه‌کلید و ماوس داشته باشید، باید مطمئن شوید که مادربرد از آن‌ها پشتیبانی می‌کند. البته بیشتر این لوازم، راه‌های دیگری برای اتصال دارند، اما اگر برای مثال، یک مانیتور قدیمی بدون پورت HDMI داشته باشید و نخواهید که یک کارت گرافیک به سیستم اضافه کنید، به یک مادربرد با رابط DVI یا رابط VGA یا آداپتور نیاز خواهید داشت.

4- قطعات جانبی: همان‌طور که گفته شد، اکثر مادربردها از یک گرافیک داخلی کم‌قدرت و همچنین پردازش صدای اولیه، جک هدفون کوچک که اسپیکرهای خود را به آن وصل می‌کنید و یک پورت اترنت با پشتیبانی شبکه دارند؛ اما برخی از مدل‌های پیشرفته قابلیت پشتیبانی از خروجی صدای فراگیر، مجموعه‌ای از پورت‌های USB 3,0 و حتی Wi-Fi داخلی را دارند و به یک آداپتور جداگانه نیاز نخواهید داشت. پس ابتدا قطعات جانبی مورد نیاز خود را تعیین کنید و سپس مادربرد مناسب را انتخاب نمایید.

درنهایت، کابل ورودی برق مادربرد به مطابقت با کابل‌های منبع تغذیه، برای هر دو اتصال برق اصلی مادربرد و برق CPU نیاز دارد. شما می‌توانید این مقادیر را در «پین‌ها» بررسی کنید: اگر منبع تغذیه شما یک ریل 12 پین داشته باشد و مادربرد شما نیز دارای یک اتصال 12 پین باشد، پس آن‌ها با هم سازگار هستند. با توجه به سوکت CPU، اتصال CPU ممکن است دارای چهار، شش یا هشت پین باشد. بنابراین مطمئن شوید که منبع تغذیه‌ی شما یکی از این ریل‌ها را دارد.

برندهای پیشنهادی: ASUS، Gigabyte،  MSI و AsRock برندهای معتبر دنیا هستند.

حافظه رم (RAM)

وجود حافظه (رم) در رایانه بسیار مهم بوده و ساده‌ترین راه برای تبدیل کردن یک رایانه‌ی کٌند به رایانه‌ی سریع است. بنابراین مطمئن شوید که مقدار رم کامپیوتر کافی است.

1- ظرفیت حافظه‌ی رم: برای کاربرد‌های امروزی، حداقل مقدار 8 گیگابایت را پیشنهاد می‌کنیم که معمولاً این مقدار را می‌توانید توسط دو رم 4 گیگابایتی با هزینه‌ای حدود یک میلیون تومان تهیه کنید. کاربرهای بازی‌های رایانه‌ای، برنامه‌های چندرسانه‌ای و کاربران نرم‌افزارهای ویندوز مجازی به رم بیشتری نیاز خواهند داشت. اگر در حال مونتاژ یک سیستم قدرتمند هستید که چندین کار را به‌طور هم‌زمان انجام دهد و بازی‌های غول‌پیکر را باکیفیت بصری 4K اجرا کند، به رم‌های 16، 32 یا 64 گیگابایتی نیاز خواهید داشت.

2- نوع حافظه رم: باید مادربرد خود را بررسی کنید تا ببینند کدام نسل از رم‌ها را پشتیبانی می‌کند: DDR3 و DDR4 در حال حاضر دو استاندارد موجود هستند. تعداد شیار برای رم روی مادربرد و حداکثر ظرفیت آن تعیین می‌کند که در کل چه میزان رم می‌توانید داشته باشید.

3- سرعت حافظه رم (RAM): شما باید یک رم با سرعت مناسب انتخاب کنید که در واقع تفاوت‌های قابل‌توجهی در عملکرد بیشتر قطعات ایجاد نمی‌کند. به‌عبارت ‌دیگر در خرید حافظه‌ رم باید دقت کنید که سرعت آن به‌اندازه‌ای باشد که مادربرد بتواند آن را اداره کند.

برندهای پیشنهادی: G-Skill، Corsair و Crucial برندهای معتبری هستند.

برای مطالعه بیشتر به سایت چطورپدیا مراجعه نمایید.

منبع: چطورپدیا