سفارش تبلیغ
صبا ویژن

مجله آنلاین

قطعات سخت‌افزاری شناخته نشده در Device Manager

ویندوز قادر به شناسایی بیشتر قطعات سخت‌افزاری و دانلود درایور برای آن‌ها به صورت خودکار است. هنگامی که این فرآیند موفقیت‌آمیز نباشد، یا شما قابلیت دانلود خودکار درایور را غیرفعال کرده باشید، خودتان باید قطعه سخت‌افزاری را شناسایی و درایور مناسب را برای آن پیدا و نصب کنید.

Device Manager

قطعه سخت‌افزاری شناخته نشده را مشخص کنید

اطلاعات مربوط به قطعات سخت‌افزاری شناخته نشده را در Device Manager می‌توانید مشاهده کنید. برای باز کردن این بخش در ویندوز 10، 8,1 یا 8، در گوشه پایین سمت چپ صفحه کلیک راست کنید یا کلید لوگوی ویندوز را همراه با کلید X فشار دهید و سپس Device Manager را انتخاب کنید. در ویندوز 7، کلید لوگوی ویندوز را همراه با کلید R فشار دهید، در پنجره باز شده devmgmt.msc را بنویسید و سپس کلید اینتر را فشار دهید. برگه Device Manager از کنترل پنل و یا با جستجو در منوی شروع یا صفحه شروع نیز قابل دسترسی است.

قطعات شناخته نشده و سایر قطعاتی که کار نمی‌کنند، در قسمت Other Devices (سایر قطعات) قرار می‌گیرند. در کنار آیکون هر قطعه دارای مشکل، یک علامت تعجب زرد وجود دارد.

چنین قطعاتی اغلب نام «دستگاه شناخته نشده» (Unknown device) به آن‌ها داده می‌شود، اما گاهی اوقات نام آن‌ها شامل توصیف‌های بیشتری نیز است. برای هدف ما، تفاوت مهم نیست. هر چند که ممکن است ما قادر به دیدن نام قطعه باشیم، ویندوز آن قطعه را نمی‌شناسد و ما هم درایور مورد نیاز برای آن قطعه را نمی‌شناسیم.

نصب درایور از طریق device manager

شناسه سخت‌افزاری قطعه شناخته نشده را پیدا کنید

 علامت تعجب در دیوایس منیجر

قطعه را شناسایی کنید. بر روی قطعه شناخته نشده راست کلیک کنید و گزینه Properties را انتخاب کنید تا اطلاعات بیشتری را مشاهده کنید.

شناسایی درایورهای نصب نشده

ویندوز به شما اطلاع خواهد داد که برای این قطعه درایور مناسبی ندارد، برای این خطا، کد خطا 28 نشان داده می‌شود.

نصب درایور از طریق device manager

بر روی تب Details کلیک کنید، روی جعبه Property کلیک کنید و Hardware Ids را در لیست انتخاب کنید. ویندوز اطلاعات زیاد دیگری در مورد این قطعه را در اینجا به شما نشان می‌دهد، از جمله شماره شناسایی که به شناسایی قطعه کمک می‌کند.

معمولا لیستی از رشته‌های طولانی را مشاهده خواهید کرد. آن‌ها در واقع شماره شناسایی منحصر به فرد متناظر با قطعه سخت‌افزاری هستند.

با استفاده از موتور جستجوی مورد علاقه خود، شماره شناسایی سخت‌افزار را در وب جستجو کنید. شما باید نام قطعه سخت‌افزاری شناخته نشده را پیدا کنید و با استفاده از این اطلاعات، درایور مورد نظر را به دست آورید.

در اینجا می‌بینید که قطعه مورد نظر Nexus 4 یا Nexus 7 (2013) با قابلیت USB Debugging است، بنابراین ما نیاز به نصب درایور ADB داریم. سپس، ویندوز واسط ADB را تشخیص می‌دهد و پس از نصب درست، قطعه توسط ویندوز شناخته خواهد شد.

نصب درایور

بعد از پیدا کردن درایور برای قطعه سخت‌افزاری، آن را نصب کنید. درایور را با استفاده از فایل نصب‌ استاندارد آن نصب نمایید.

رفع مشکل باز نشدن device manager

اگر مجبور به نصب دستی درایور هستید، شاید درایور در حال حاضر بر روی سیستم شما نصب باشد، می‌توانید از دکمه Update Driver در پنجره Properties استفاده کنید. اگر درایور پیش از این روی سیستم شما نصب شده است، بر روی لینک Borrows my computer for driver software کلیک کرده و یک درایور نصب شده را انتخاب کنید.

قطعات را به صورت خودکار شناسایی و درایورها را نصب کنید

ویندوز تلاش می‌کند تا به طور خودکار درایورها را نصب کند، درایورهای مناسب را جستجو و آن‌ها را از به‌روزرسانی‌های ویندوز دانلود می‌کند. ویندوز سخت‌افزار را شناسایی و درایورها را نصب می‌کند، بنابراین لازم نیست شما این کار را انجام دهید. اگر این ویژگی را غیرفعال کرده باشید، ممکن است با قطعات شناخته نشده بیشتری مواجه شوید.

برای بررسی اینکه آیا این ویژگی فعال است یا غیرفعال، کنترل پنل را باز کنید و روی View devices and printers در قسمت Hardware and Sound کلیک کنید. روی دستگاهی که نشان دهنده کامپیوتر شما است، راست کلیک کرده و گزینه Device installation settings را انتخاب کنید.

اطمینان حاصل کنید که (Yes, do this automatically (recommended یا حداقل Always install the best driver software from Windows Update انتخاب شده است. این موارد تنظیمات پیش‌فرض هستند، و اجازه می‌دهند ویندوز درایورها را دانلود و به صورت خودکار سخت‌افزارهای جدید را پیکربندی کند.

کارت گرافیک در device manager

پس از فعال کردن این تنظیم، بر روی دکمه Update Driver در پنجره properties در Device Manager کلیک کنید. شما می‌توانید درایورها را از به‌روزرسانی ویندوز جستجو کنید، این کار به صورت خودکار پس از اتصال قطعه سخت‌افزاری جدید به کامپیوتر انجام می‌شود، اما اگر این ویژگی را دوباره فعال کرده باشید، ممکن است بخواهید آن را امتحان کنید.

به‌روزرسانی ویندوز هر درایوری برای هر دستگاهی که تا کنون ایجاد شده است را ندارد. گاهی اوقات شما باید درایور را با خود داشته باشید.

پس از نصب مجدد ویندوز بر روی یک کامپیوتر، معمولا با مشکل قطعات سخت‌افزاری شناخته نشده مواجه خواهید شد. اگر ویندوز نتواند همه درایورهای سخت‌افزاری کامپیوتر شما را پیدا کند، باید درایورها را پیدا و سپس خودتان آن‌ها را نصب کنید. این مشکلات بعدا ایجاد نخواهند شد، مگر اینکه اجزای کامپیوتر خود را ارتقا دهید یا دستگاه‌های دیگری را به آن متصل کنید.

 

منبع: چطورپدیا


چطور کامپیوتر خود را بسازیم؟ بخش پنجم: محافظت از کامپیوتر پس از نصب ویندوز جدید

تبریک می‌گویم! با موفقیت توانستید قطعات را انتخاب، رایانه‌ی خود را مونتاژ و ویندوز آن را نصب کنید! حالا دیگر فکر کنم می‌توانید به هر آنچه می‌خواستید برسید. آیا هنوز کاربران حرفه‌ای بازی‌ها، تازه‌کارها را مسخره می‌کنند؟ باز هم می‌توانند این کار را بکنند؟ در واقع قبل از آنکه بلافاصله به سراغ گشت و گذار در آپارات و فیلمو بروید و همه‌ی فیلم‌ها را ببینید یا در رسانه‌های ارتباطات اجتماعی بچرخید یا مطالب دیگر این سایت را مطالعه کنید، بهتر است چند دقیقه زمان صرف کنید و رایانه‌ی جدید و پر زرق و برق خود را به‌روزرسانی و محافظت کنید. پیش از آنکه به سراغ چیزی بروید، باید کارهای زیر را انجام دهید.

گام اول: سخت‌افزار خود را بررسی کنید

 پیش از آنکه کار دیگری انجام دهیم، مطمئن ‌شوید ویندوز همه‌ی سخت‌افزارهای نصب ‌شده را می‌شناسد. ابتدا کلید Windows را روی صفحه‌کلید فشار دهید و سپس تایپ کنید: «About». روی لینک «About your PC» که در منوی استارت ظاهر می‌شود، کلیک کنید.

نام رایانه‌ی شخصی، مدل و سرعت پردازنده و مقدار حافظه RAM شناخته‌ شده در سیستم را مشاهده خواهید کرد. RAM در این قسمت اهمیت ویژه‌ای دارد: اطمینان حاصل کنید که مجموع آن با چیزی که نصب کرده‌اید، تطابق دارد. اگر نداشت احتمالاً RAM DIMM معیوب است یا یکی از آنها به درستی در جای خود قرار نگرفته است. رایانه را خاموش کنید و RAM را روی مادربرد بررسی کنید.

سپس کلید Windows را بفشارید و تایپ کنید: «This PC» و پس از آن روی اولین نتیجه کلیک کنید. در این قسمت فهرستی از همه‌ی پوشه‌های حساب کاربری و درایوهای نصب ‌شده‌ی رایانه را خواهید دید. اطمینان حاصل کنید که تعداد درایوها و مقدار ذخیره همان چیزی است که انتظارش را دارید.

برای بررسی دیگر مولفه‌های سخت‌افزاری نظیر کارت گرافیک یا پنل USB، کلید Windows را فشرده و تایپ کنید: «Device Manager». سپس روی اولین نتیجه کلیک کنید. این پنجره فهرستی تو در تو از تک‌تک مولفه‌های نصب ‌شده در رایانه‌ی شما ارائه می‌دهد که حتی ریزترین قسمت‌های روی مادربرد را که شاید حتی به آن فکر هم نکنید، شامل می‌شود. اگر به دنبال چیز خاصی هستید، کافی است زیر برچسب مربوطه را بررسی کنید. مثلاً کارت‌های گرافیک تحت عنوان «Display Adapters» قرار گرفته است.

اگر سخت‌افزاری متصل باشد اما شناسایی نشده باشد، یا درایور متناسب آن را نصب نکرده باشید، یک آیکن زردرنگ در کنار خود خواهد داشت و گاهی اوقات برچسب «Unknown device» بر روی آن نمایش داده می‌شود. در این صورت باید برای آن سخت‌افزار یک درایور پیدا کنید.

گام دوم: ویندوز را به‌روز نگاه دارید

 درست است که به روزرسانی ویندوز کاری زمان‌بر و کسل‌کننده است، اما در عین حال یکی از مهم‌ترین کارهایی است که باید برای سر حال نگاه داشتن رایانه‌ی خود انجام دهید و از آنجایی مایکروسافت، سیستم‌عامل‌ها را به مراتب بیشتر از Windows ISO یا Media Creation Tool به روزرسانی می‌کند، احتمالاً همان ابتدای کار نیاز به آپدیت خواهید داشت.

خوشبختانه این کار، فرایندی بسیار ساده دارد. کلید Windows صفحه‌کلید را فشرده و تایپ کنید «updates»؛ سپس بر روی اولین نتیجه در منوی استارت کلیک کنید: «Check for Updates».

این همان قسمت Windows Update از منوی تنظیمات ویندوز 10 است. کافی است روی «Check for updates» کلیک کنید تا سیستم عامل با اتصال به سرورهای مایکروسافت و دانلود جدیدترین فایل‌های مورد نیاز، آنها را نصب کند. برای پیاده‌سازی آپدیت‌های حجیم‌تر ممکن است نیاز به «راه‌اندازی مجدد» (Reset) رایانه باشد.

گام سوم: نرم‌افزار آنتی‌ویروس و ضد تروجان را نصب کنید

 در گذشته توصیه‌های متنوعی در ارتباط با برنامه‌های آنتی‌ویروس و فایروال وجود داشت اما از اکنون مایکروسافت آنتی‌ویروس خودش را ارائه کرده است که به صورت رایگان با نصب ویندوز نصب می‌شود و واقعاً عالی است. نام این آنتی‌ویروس Windows Defender (مدافع ویندوز) است. برای فعال نگاه داشتنش حتی نیازی نیست کاری انجام دهید، Windows Update فهرستی از ویروس‌های مخرب، تروجان‌ها و موارد ناجور دیگر را به صورت خودکار به‌روزرسانی می‌کند و اگر چیزی در رایانه‌ی شما شناسایی شد به شما هشدار می‌دهد.

فایروال داخلی ویندوز، که تحت عنوان تجاری «Defender» است نیز بسیار خوب کار می‌کند. این فایروال نیز همچون Windows Defender به صورت پیش‌فرض فعال و به‌روز است و در پس‌زمینه خودش ر ا به روزرسانی می‌کند. برنامه‌های فرعی برای دسترسی به خارج از سرورها، از شما کسب اجازه می‌کنند.

با وجود آن همه تعریفی که از ابزار داخلی ویندوز کردیم، نصب ضدتروجان Malwarebytes  را نیز پیشنهاد می‌دهیم. این برنامه به ویژه در مواجهه با سوءاستفاده‌های متوقف ‌کننده‌ی مرورگرها و چیزهایی شبیه به آن، کمی خشن‌تر از ابزار داخلی ویندوز عمل می‌کند. به این چشم به قضیه نگاه کنید: Windows Defender برای متوقف کردن تروجان‌هایی طراحی شده است که شما به سیستم وارد می‌کنید و Malwarebytes برای متوقف کردن تروجان پیش از آنکه حتی وارد سیستم شما بشود، طراحی شده است.

اگر محافظت دائمی این برنامه را بخواهید، که شدیداً توصیه می‌شود، باید مبلغی را هر سال برای Malwarebytes Premium بپردازید. دانلود Malwarebytes و گاهی اوقات اسکن کردن سیستم رایگان است. اما قدرت واقعی Malwarebytes در محافظت در برابر سوءاستفاده نمایان می‌شود. می‌توانید یک نسخه‌ی بتا از anti-exploit (ضد سوء استفاده) را بگیرید و در کنار نسخه‌ی رایگان Malwarebytes اجرا کنید و حداقل بخشی از محافظتی را که نسخه‌ی کامل آن ارائه می‌دهد، داشته باشید.

گام چهارم: درایوهای خود را ایمن کنید

اگر اطلاعات شخصی در رایانه‌ی خود نگاه می‌دارید، لازم است درایوهای ذخیره‌ی خود را رمزگذاری کنید. رمزگذاری یکی از تدابیر امنیتی است که به شما و فقط شما اجازه می‌دهد به آن داده‌ها دسترسی داشته باشید. هر کس رمز یا اطلاعات شناسایی شما را نداشته باشد، نمی‌تواند به این داده‌ها دسترسی پیدا کند. حتی اگر رایانه یا درایو شما را دزدیده شوند، تنها کاری که می‌توانند انجام دهند، این است که اطلاعات را کاملاً پاکسازی کنند.

نسخه Windows 10 Pro، دارای ابزار رمزگذاری داخلی به نام Bitlocker است. راه‌اندازی این ابزار بسیار ساده است: به فولدر «This PC» در ویندوز اکسپلورر بروید. بر روی هر درایوی که می‌خواهید راست‌کلیک کنید و سپس گزینه‌ی «Turn on BitLocker» را انتخاب نمایید؛ سپس از شما می‌خواهد یک رمز معرفی کنید که می‌تواند رمزی متفاوت با رمز شما برای ورود به ویندوز باشد یا از یک فلش به عنوان کلید قفل‌گشایی استفاده کند.

توجه داشته باشید که نسخه‌ی خانگی ویندوز 10، که ارزان‌تر هم هست، ویژگی BitLocker را ندارد. اگر نیاز به محافظت بیشتر دارید، یا باید لایسنس خود را ارتقاء دهید،از گزینه ی «About your PC» در منوی تنظیمات کمک بگیرید، یا با استفاده از یک برنامه‌ی فرعی نظیر VeraCrypt درایو خود را رمزگذاری کنید.

تمام شد!

حالا دیگر تقریباً می‌توانید هر کاری می‌خواهید با رایانه‌ی شخصی خود انجام دهید. با علم به اینکه کامپیوتر شما تقریباً تا جای ممکن امن و مرتب است، رایانه‌ی خود را ایمن می‌دانید. شاید در شروع کار بخواهید مرورگر کروم یا فایرفاکس را نصب کنید، البته اگر پیش از نصب درایورها این کار را نکرده باشید!

ترفندها و راهنماهای بیشتر از این را نیز در ارتباط با ویندوز می‌توانید در سایت چطورپدیا رویت کنید. از رایانه‌ی جدید خود لذت ببرید!

اگر مایل هستید که مستقیم به بخش دیگری از این راهنما بروید، همه‌ی بخش‌ها از قرار زیر است:

منبع: چطورپدیا


چطور کامپیوتر خود را بسازیم؟ بخش چهارم: نصب ویندوز و بارگذاری درایورها

نصب نسخه‌ی جدید ویندوز در گذشته همچون پیکربندی بایاس کار دشواری بود، اما این روزها به طرز شگفت‌انگیزی انجام این کار ساده‌ شده است. در بیشتر مراحل آن صرفاً توضیحات صفحه‌نمایش را دنبال می‌کنید. اما اگر در نصب آن به مشکل برخوردید، با خیالی آسوده این صفحه را باز نگاه دارید.

قبل از آنکه شروع کنید: اگر آداپتور Wi-Fi ندارید، مطمئن شوید یک کابل اترنت به مادربرد متصل کرده‌اید. ویندوز به هنگام راه‌اندازی از شما می‌خواهد به اینترنت دسترسی داشته باشید.

گام اول: دیسک یا درایو نصب را آماده کنید

 برای این راهنما قصد داریم آخرین نسخه‌ی ویندوز 10 را دانلود کرده و در یک USB قرار دهیم و رایانه‌ی ما آن را برای نصب ویندوز بوت خواهد کرد. این روزها این روش تقریباً آسان‌ترین روش ممکن است. البته استفاده از دیسک نصبی که خریده‌اید (اگر درایو DVD را نصب کرده باشید) یا رایت کردن DVD نصب نیز تقریباً همین مراحل را دارد.

پر واضح است که اگر از قبل دیسک نصب یا USB را دم دست دارید، نیازی به خواندن این قسمت نیست.

در محیط ویندوز یک رایانه‌ی دیگر به این وب‌سایت بروید و ابزار Media Creation Tools شرکت مایکروسافت دانلود کنید. یک فلش خالی (یا بی‌استفاده) را با حداقل 8 گیگابایت فضا به رایانه متصل کنید. دقت کنید هر فایلی در این USB داشته باشید، طی فرایند نصب پاک خواهد شد. پس اگر چیزی روی آن دارید، همین حالا آن را به جای دیگری منتقل کنید. بر روی برنامه دو بار کلیک کنید و سپس مراحل زیر را انجام دهید.

1- ابزار Media Creation Tools را اجرا کنید. در صفحه‌ی مجوز نرم‌افزار بر روی «Accept» کلیک کنید و سپس «Create installation media» را انتخاب کنید. بر روی Next کلیک کنید.

 نصب ویندوز 10

2- زبان و نسخه‌ی مد نظر را انتخاب کنید. بگذارید تنظیمات بر روی «64-bit» بماند. دکمه «Next» را کلیک کنید.

3- بر روی «USB flash drive» کلیک کرده و سپس «Next» را بزنید. اگر به جای فلش می‌خواهید از DVD استفاده نمایید، می‌توانید گزینه‌ی «ISO file» را انتخاب کنید و پس از دانلود، آن را بر روی DVD رایت کنید.

4- درایو USB خالی که متصل کرده بودید را انتخاب کنید. اگر نمی‌دانید کدام درایو است، «My Computer» یا «This PC» را در File Explorer بررسی کنید تا متوجه شوید. بر روی Next کلیک کنید.

این ابزار شروع به دانلود فایل‌های سیستم‌عامل، بارگذاری آن روی درایو، و آماده‌سازی آن برای نصب می‌نماید. بسته به نوع اتصال اینترنتی که دارید، این کار چیزی در حدود ده دقیقه تا یک ساعت زمان خواهد برد. می‌توانید طی این مدت به کارهای دیگر خود روی رایانه‌ای که در حال استفاده‌ از آن هستید، بپردازید. یا می‌توانید چند قسمت از یک سریال را ببینید. هر کاری دوست دارید در این مدت انجام دهید!

5- درایو USB را جدا کنید. وقتی کار این ابزار به پایان رسید، بر روی «Finish» کلیک کرده و USB را از رایانه‌ی روشن جدا کنید.

گام دوم: ویندوز را بر روی رایانه‌ی شخصی جدید خود نصب کنید

 1- درایو USB را به رایانه جدید متصل کنید. درایو را در پورت USB وارد کرده و سپس رایانه‌ی شخصی را روشن و راهنمای صفحه‌نمایش را برای شروع UEFI یا بایاس دنبال کنید (همان کاری که در بخش سوم آموزش ساخت کامپیوتر انجام می‌دهیم).

2–آن قسمت از UEFI یا بایاس مرتبط با ترتیب تنظیم بوت را پیدا کنید. این قسمت همان ترتیب عددی انواع درایو دیسک سخت، درایوهای SSD و درایوهای DVD رایانه‌ی شماست که بایاس به همان ترتیب به دنبال پارتیشن قابل بوت‌ شدن خواهد گشت. از آنجا که رایانه‌ی نمایشی ما فقط یک SSD نصب دارد، فقط SSD خالی به اضافه‌ی درایو USB نصب ویندوز که در قسمت قبل ساخته و وارد کردیم را می‌توانیم ببینیم.

3- درایو USB را به عنوان درایو بوت اول تنظیم کنید. اگر از DVD ویندوز استفاده می‌کنید، درایو DVD را انتخاب نمایید. تنظیمات UEFI یا بایاس را ذخیره و سپس رایانه را «راه‌اندازی مجدد» (Reset) کنید.

4- در این مرحله، نصب ویندوز شروع می‌شود. با توجه به تنظیمات ترتیب بوت در بایاس، حالا دیگر باید شروع خودکار برنامه‌ی نصب ویندوز 10 را پس از راه‌اندازی مجدد پیش روی خود ببینید. زبان مناسب و گزینه‌های ورودی را انتخاب کرده و سپس بر روی «Next» کلیک کنید. در صفحه‌ی بعدی روی گزینه‌ی «Install now» کلیک نمایید.

5- اگر کلید ویندوز را دارید، در این صفحه آن را وارد کرده و «Next» را بزنید. اگر ندارید، جای نگرانی نیست: فقط روی گزینه‌ی «من رمز محصول را ندارم» کلیک کنید و نسخه‌ی ویندوزی را که می‌خواهید استفاده کنید، انتخاب نمایید («Home» خانگی یا «Pro» حرفه‌ای برای بیشتر افراد). می‌توانید بعداً هر وقت خواستید در محیط ویندوز کلید خود را وارد کنید، از نظر فنی برای استفاده از ویندوز 10 نیازی به کلید آن ندارید.

6- در صفحه‌ی بعد، برای نصب دستی، بر روی «Custom» کلیک کنید. خودتان قرار است پارتیشن ویندوز رایانه‌ی خود را راه‌اندازی کنید.

با فرض اینکه در حال استفاده از یک درایو دیسک سخت تکی جدید یا درایو حالت جامد هستید، صفحه‌ی نمایش شما احتمالاً به این شکل درخواهد آمد. اگر چند درایو نصب کرده باشید، چند گزینه با عنوان «Unallocated Space» به معنای فضای اختصاص‌نیافته به ترتیب درایو 0، درایو 1، درایو 2 و غیره وجود خواهد داشت. ترتیب این درایوها مهم نیست، بلکه بر اساس پورت‌های SATA بر روی مادربرد چیده شده‌اند.

نکته: اگر از یک درایو قدیمی‌تر که در رایانه‌ی قبلی بوده استفاده می‌کنید، بهتر است هر پارتیشن را انتخاب کرده و با کلیک روی «Delete» آن را حذف کنید و داده‌ها را درون انبار «فضای اختصاص‌نیافته» (Unallocated Space) از نو تعریف کنید. این کار باعث نابودی داده‌های پارتیشن خواهد شد. پس اگر چیز مهمی بر روی آن دارید، باید از قبل جابجا کنید.

7-  درایو ویندوز را انتخاب کنید. درایوی که می‌خواهید ویندوز در آن نصب شود را انتخاب کرده و روی «New» کلیک کنید تا یک پارتیشن جدید روی آن درایو ساخته شود. هر کجا از شما خواسته شد، حداکثر مقدار داده‌ی موجود در درایو خود را انتخاب کنید. بر روی «Apply» کلیک کنید تا پارتیشن ساخته شود و زمانی که ویندوز یک پیام هشدار بابت چند پارتیشن شدن به شما می‌دهد، «Ok» را بزنید. به این صورت چند پارتیشن جدید ساخته می‌شود تا ویندوز آنها را برای انواع ابزاری که برای بالا آمدن ویندوز و ترمیم آن استفاده می‌شود، به کار ببرد.

8- بر روی بزرگ‌ترین پارتیشن جدید کلیک کنید. این پارتیشن باید از نظر ابعاد بزرگ‌ترین باشد و زیر ستون «Type» روبروی آن عبارت «Primary» نوشته باشد. بر روی Next کلیک کنید.

حالا ویندوز در حال کپی کردن فایل‌های USB یا DVD در درایو حافظه، نصب سیستم‌عامل و کلاً راه‌اندازی آن برای شما است. شاید چند بار رایانه را مجدداٌ راه‌اندازی کند. مشکلی نیست. بسته به متغیرهایی نظیر نوع حافظه، سرعت پردازنده، سرعت USB و غیره، این فرایند چیزی در حدود چند دقیقه تا یک ساعت زمان می‌برد.

زمانی که صفحه نمایش تصویر زیر را نشان دهد، معنایش این است که ویندوز نصب شده است و آماده‌ی راه‌اندازی آن هستید. کارهایی را که خواسته است انجام دهید و حساب کاربری خود را بسازید. طی فرایند راه‌اندازی اصولاً نباید بیش از 15 دقیقه زمان بگیرد و پس از آن وارد دسکتاپ آشنای ویندوز خواهید شد.

وقتی کارتان تمام شود و صفحه‌ی ورودی را ببینید، یک کار دیگر است که باید انجام دهید. رایانه را خاموش کنید. درایو USB نصب ویندوز را درآورید. دوباره رایانه را روشن کنید و دوباره وارد بایاس شوید. به تنظیمات ترتیب بوت درایو برگردید و «Windows Boot Manager» را به عنوان اولین گزینه‌ی بوت انتخاب کنید. با این کار دیگر سیستم شما در USB یا DVD به دنبال سیستم‌عامل قابل بوت نمی‌گردد. اگر بخواهید ویندوز یا چیز دیگری را بعداً نصب کنید، می‌توانید این تنظیمات را دوباره تغییر دهید.

تمام شد. حالا می‌توانید رایانه را Reset کنید تا وارد ویندوز و آماده‌ی راه‌اندازی آن شوید.

گام سوم: درایورهای سخت‌افزارهای کامپیوتر را نصب کنید

 برعکس نسخه‌های قدیمی ویندوز، ویندوز 10 هزاران درایور عمومی و اختصاصی را از قبل به همراه دارد. بنابراین برخی از سخت‌افزارها، مانند شبکه، صوت، بی‌سیم و ویدیو، حداقل در حد ابتدایی کار می‌کنند.

اما همچنان درایورهایی وجود دارد که شاید لازم باشد نصب کنید:

  • درایورهای تراشه‌ها، صوت، LAN، USB و SATA از مادربرد: احتمالاً درایورهای ویندوز مشکلی نداشته باشند، اما تولیدکننده‌ی مادربرد شما احتمالاً درایورهای جدیدتر، بهینه‌تر و با ویژگی‌های بیشتری ارائه کرده باشد. به صفحه‌ی پشتیبانی (Support page) مادربرد خود بروید و قسمت Downloads را پیدا کنید، در این بخش می‌توانید تمام این درایورها را پیدا کنید. لازم نیست همه‌ی موارد آن صفحه را نصب کنید. اما درایورهای تراشه‌ها، صوت، LAN، USB و SATA معمولاً ارزش نصب را دارند.
  • درایورهای کارت گرافیک از NVIDIA و AMD: مانند دیگر موارد، احتمالاً GPU مجزای شما با درایورهای پایه‌ی ویندوز مشکلی نخواهد داشت. اما بدون داشتن جدیدترین درایور از تولید کننده، کاملاً بهینه نخواهد بود. اگر کارت گرافیکی مخصوص بازی یا برنامه‌های رسانه‌ای نصب کرده‌اید، قطعاً به این درایور نیاز دارید. دقت کنید که درایور را مستقیماً از NVIDIA یا AMD دانلود کنید، نه از تولیدکنندگان کارتی نظیر EVGA یا GIGABYTE.
  • دستگاه‌های ورودی نظیر ماوس، صفحه‌کلید و وب‌کم‌های درجه یک: تولیدکنندگان فرعی نظیر Logitech معمولاً از شما می‌خواهند تا برای بهره بردن از ویژگی‌های پیشرفته‌ی ابزارشان مثل میان‌برهای دلخواه یا تنظیمات سنسور، برنامه‌ای را نصب کنید. این مورد اهمیت ویژه‌ای برای ابزار برند مخصوص بازی دارد.
  • سخت‌افزارهای منحصر به فرد و درجه یک: اگر هر چیز غیرمعمولی نظیر تبلت طراحی Wacom یا آداپتور PCI برای پورت‌های قدیمی داشته باشید، باید بگردید و درایورهای مخصوص آنها را پیدا کرده و به‌صورت دستی نصب کنید.

کم و بیش همه‌ی درایورهای اضافی را می‌توان همچون یک برنامه‌ی استاندارد از طریق مرورگر دلخواه در وب‌سایت تولیدکنندگان آن پیدا، دانلود و نصب کرد.

بیایید به‌عنوان مثال درایور AMD را برای کارت گرافیک رایانه‌ی شخصی خود نصب کنیم. در این کادر نوشته است که این کارت گرافیکی از نوع AMD Radeon RX 460 است. درست در صفحه‌ی اول سایت AMD یک لینک به بخش DRIVERS & SUPPORT قرار گرفته است.

در این صفحه هم یک برنامه‌ی شناسایی قابل دانلود دارد و هم ابزار جستجوی سریع درایور. ترجیح می‌دهیم که بیشتر از تعداد درایوری که لازم داریم، نصب نکنیم، پس از مورد دوم برای انتخاب مدل سخت‌افزار خود استفاده می‌کنیم.

سپس می‌توانید نسخه‌ی کامل آخرین دانلود را انتخاب کنید.

کلیک کردن بر روی «Download»، جدیدترین بسته‌ی درایور را با فرمت EXE بر روی رایانه‌ی شخصی من ذخیره می‌کند. درایورهای کارت گرافیکی اغلب حجیم هستند، شاید چند صد مگابایت. چند دقیقه تأمل کنید.

بر روی برنامه دو بار کلیک کنید و آموزش‌هایی که بر روی صفحه می‌آید را دنبال نمایید. طی چند دقیقه درایور شما نصب می‌شود. شاید لازم باشد برای شروع به کار درایور رایانه را مجدداً راه‌اندازی کنید.

این فرایند را برای هر سخت‌افزاری که رایانه به‌صورت خودکار شناسایی نکرده است، تکرار کنید. زمانی که مطمئن شدید همه‌ی سخت‌افزارها کار می‌کنند، به سراغ آخرین مقاله‌ی مجموعه ساخت کامپیوتر بروید.

یا اگر دوست دارید مستقیم به بخش دیگری از این راهنما بروید، همه‌ی بخش‌ها از قرار زیر است:

 

منبع:چطورپدیا


چطور کامپیوتر خود را بسازیم؟ بخش سوم: آماده‌سازی بایاس (BIOS)

تا اینجا با دقت فراوان قطعاتی را انتخاب کرده و رایانه‌ای را سر هم کرده‌اید، اما این کامپیوتر در عمل هنوز کاری انجام نمی‌دهد. قبل از آنکه با عجله شروع به نصب سیستم‌عامل کنیم، باید نگاهی کوتاه به بایاس بیاندازیم و آن را برای سیستم‌عامل خود آماده کنیم.

بایاس چیست؟

«بایاس» (BIOS) مخفف «سامانه‌ی ورودی-خروجی پایه»، یک برنامه‌ی کوچک است که بر روی یک تراشه‌ی حافظه‌ی کوچک در مادربرد ذخیره شده است و قبل از راه‌اندازی سیستم‌عامل، بر روی رایانه اجرا شده و همه چیز را نصب می‌کند تا بتوانید تنظیمات اولیه را تغییر دهید. این همان چیزی است که به شما اجازه می‌دهد سیستم‌عامل جدیدی را از اول یا بر روی سیستم عامل قبلی نصب کنید، یا کارهای فنی دیگری نظیر اورکلاک پردازنده را انجام دهید. از نظر فنی، بیشتر مادربردهای جدید از جمله مادربردی که ما در حال استفاده از آن هستیم، محیط پیشرفته‌تری برای مرحله‌ی پیش از بوت شدن دارند که نامش رابط متحد توسعه‌پذیر سیستم‌عامل یا UEFI است. این رابط، هزاران ویژگی جدید و کاربردی برای پشتیبانی بهتر از سخت‌افزار مدرن در خود دارد. اما همه همچنان آن را «بایاس» می‌نامند، زیرا اساساً همان کارها را انجام می‌دهد.

ورود به بایاس

 اگر هیچ سیستم‌عاملی روی حافظه‌ی رایانه نصب نشده باشد، پس احتمالاً با روشن کردن آن، بلافاصله برنامه‌ی UEFI یا بایاس بالا خواهد آمد. اگر چنین نشد، نگاهی به صفحه‌ی اسپلش (بر روی لوگو یا متن مادربرد) بیاندازید، روش اجرا کردن آن را توضیح داده است.

معمولاً این کار با فشردن سریع دکمه‌های F1، F2، F11، F12، Delete یا کلیدهای ثانویه‌ی دیگر بر روی صفحه‌کلید به هنگام بالا آمدن رایانه انجام می‌شود. در صفحه‌کلید Gigabyte که ما استفاده می‌کنیم، دستور آن «Delete» است که در قسمت چپ، پایین صفحه‌نمایشی قرار گرفته است و شما در تصویر بالا ملاحظه می‌کنید. اگر در تلاش اول موفق نشید، رایانه را خاموش و یک بار دیگر امتحان کنید.

وقتی وارد قسمت بایاس شدید، چند مورد است که باید انجام دهید.

گام اول: بایاس یا UEFI خود را به روزرسانی کنید. (اختیاری)

 این احتمال وجود دارد که مادربرد شما به آخرین نسخه‌ی UEFI مجهز نباشد. به‌روزرسانی آن کمک می‌کند تا از ویژگی‌های جدید پشتیبانی کرده و باگ‌ها و راه‌های نفوذ امنیتی را بندد و عموماً فضا را کمی تر و تمیز جلوه دهد. از آنجایی که UEFI پیش از راه‌اندازی کامل سیستم‌عامل اجرا می‌شود، نمی‌تواند از طریق اینترنت به صورت خودکار به‌روزرسانی شود و باید این کار را به صورت دستی انجام دهید.

توجه کنید که عموماً به آخرین نسخه‌ی سفت‌افزار مادربرد نیازی ندارید، مگر اینکه به مشکل ناسازگاری خاصی با سخت‌افزار یا ویژگی‌های جدید برخورد کنید. مثلاً اگر از جدیدترین نسل مادربرد و نسل فعلی CPU که اتفاقاً سوکت مشابهی نیز دارند، استفاده می‌کنید، شاید لازم باشد برای آنکه CPU درست کار کند، آن را به‌روزرسانی کنید. همچنین گاهی برای آپدیت‌های امنیتی یا باگ‌های خاص و ویژه، توصیه می‌شود به‌روزرسانی را انجام دهید.

کافی است شماره‌ی مدل مادربرد را در گوگل جستجو کنید و عبارت «BIOS update» را در کنارش بنویسید تا آخرین نسخه از UEFI/BIOS را پیدا کنید. اگر مدل مادربرد خود را نمی‌دانید، کادر کنار یا یکی از منوهای UEFI را بررسی کنید. در صفحه‌ی محصول تولید کننده، فهرستی از آپدیت‌ها را معمولاً تحت عنوان «Support» پیدا خواهید کرد. اگر UEFI شما به آخرین نسخه مجهز نیست، آن را دانلود کنید.

BIOS update

البته این فرایند برای هر تولید کننده کمی متفاوت خواهد بود، اما تقریباً همه‌ی آنها روشی برای به‌روزرسانی برنامه‌ی UEFI بدون وجود سیستم‌عامل نصب‌ شده بر روی رایانه ارائه می‌دهند. برای مادربردGigabyte  که ما استفاده می‌کنیم، فرایند به‌روز‌رسانی شامل مراحل زیر بود:

  • فایل به‌روز ‌شده‌ UEFI را از سایت Gigabyte را با کمک یک رایانه‌ی فعال دیگر دانلود کنید.
  • فایل را روی یک حافظه‌ی USB منتقل نمایید.
  • درایو USB را به رایانه‌ی جدید متصل نمایید،UEFI را اجرا کنید و F8 را فشار دهید.
  • توضیحات صفحه‌نمایش را دنبال کنید تا جدیدترین نسخه‌ی UEFI نصب گردد.
  • کامپیوتر را مجدداً راه‌اندازی کنید.

مادربرد و بایاس یا UEFI شما نیز همین مراحل کلی را خواهند داشت، اما شاید دقیقاً به این صورت نباشد. معمولاً با یک جستجوی سریع در گوگل می‌توانید مراحل به‌روز‌رسانی مربوط به کامپیوتر خود را پیدا کنید. اگر به هر دلیلی موفق نشدید آن را راه‌اندازی کنید، نگران نباشید، تولیدکنندگان مادربرد مدام در حال ارائه‌ی برنامه‌هایی هستند که می‌توانند بعد از نصب و اجرای ویندوز نیز بایاس یا UEFI را به‌روزرسانی کنند.

گام دوم: درایوهای حافظه‌ی خود را بررسی کنید

 در این مرحله، ببینید آیا مادربرد شما می‌تواند درایوهای حافظه را شناسایی کنند یا خیر. اگر نمی‌توانند، ابزار نصب ویندوزی که در مقاله‌ی بعدی استفاده خواهید کرد، چیزی نخواهند داشت تا ویندوز را بر روی آن نصب کنند. متأسفانه توضیحاتی که اینجا ارائه می‌شود کمی مبهم خواهند بود، زیرا برنامه‌ی UEFI هر شرکت به شکلی متفاوت طرح‌بندی شده است. همه‌ی تلاش ما این است که صفحه‌ای را پیدا کنیم که درایوهای حافظه در آن مدیریت می‌شود. در مادربرد Gigabyte  که ما استفاده می‌کنیم، این صفحه زیر برگه‌ی «BIOS» قرار گرفته است زیرا همانطور که می‌بینید، UEFI جدید همه‌ی تنظیمات قدیمی «BIOS» را در خود دارد.

ما «Boot Option #1» را انتخاب کرده‌ایم که اولین چیزی است که بایاس سعی در بوت‌کردن آن را دارد. اگر موفق نشود، به سراغ گزینه‌ی دوم خواهد رفت. در فهرستی که در اختیار شماست، درایو حالت جامد Corsair که در مقاله‌ی قبلی نصب کردیم را می‌بینید. اگر با استفاده از درایو DVD در حال نصب سیستم‌عامل هستید، مطمئن شوید که درایو DVD نیز در اینجا قابل رویت باشد. گاهی به دلیل ارتباطات آنها با مادربرد، هر دو برچسب «SATA» دارند.

اگر درایو یا درایوهای خود را نمی‌بینید، کابل‌های برق و داده‌ی SATA را در کیس بررسی کنید. اگر مطمئن بودید که متصل هستند و همچنان نتوانستید درایوها را در بایاس ببینید، احتمالاً باید آنها را تعویض کنید.

گام سوم: رسیدگی به موارد دیگر

 موارد جالب فراوان دیگری نیز وجود دارد که در قسمت UEFI یا بایاس رایانه‌ی خود می‌توانید انجام دهید. اما هیچ کدام از این موارد برای راه‌اندازی و اجرای سیستم‌عامل واقعاً مورد نیاز نیستند. راحت باشید و سری به گزینه‌های دیگر آن بزنید. بیشتر این گزینه‌ها توضیحات واضحات هستند، مثلاً بالا بردن قدرت رایانه به هنگام لمس ماوس یا صفحه‌کلید. اگر قسمتی را دیدید که کارکرد آن را نمی‌دانستید، قبل از آنکه به آن دست بزنید، کارکرد آن قسمت را در گوگل جستجو کنید.

چند نمونه از گزینه‌های جالب بایاس و UEFI که توصیه می‌کنیم تا جایی که راحت هستید، بررسی کنید از این قرار هستند:

  • Intel XMP را فعال کنید تا RAM رایانه به سرعتی که در تبلیغات آن گفته شده است، اجرا شود.
  • برای استفاده از دستگاه‌های مجازی، Intel VT-x را در سخت‌افزار بایاس یا UEFI رایانه‌ی خود فعال کنید.
  • با تعیین رمز برای بایاس یا UEFI، رایانه‌ی خود را ایمن کنید.

وقتی کارتان با بایاس و UEFI به پایان رسید، برای نصب ویندوز به سراغ بخش بعدی بعدی بروید. دقت کنید که اگر دیسک نصب یا USB در اختیار ندارید، باید یک رایانه‌ی فعال دیگر با دسترسی به اینترنت در کنار خود داشته باشید.

یا اگر دوست داشتید مستقیم به بخش دیگری از این راهنما بروید، همه‌ی پیوندها را در زیر ملاحظه می‌کنید:

 

منبع: چطورپدیا


چطور کامپیوتر خود را تعمیر کنیم؟

در مکان‌های تعمیر کامپیوتر کارهای انجام می‌شود که شما به‌راحتی می‌توانید آن‌ها را انجام دهید. به‌جای پرداخت هزینه برای حذف نرم‌افزارهای مخرب و یا راه‌اندازی و پیکربندی مجدد کامپیوتر، شما می‌توانید این کارها را خودتان انجام دهید.

راهنمای ارائه شده در این مقاله برای تعمیرات جدی قطعات سخت‌افزاری نیست. بلکه فقط موارد ساده را مورد بررسی قرار می‌دهد، گرچه این موارد آسان هستند، اما بسیاری از مردم صدها هزار تومان برای تعمیر و رفع آن‌ها هزینه می‌کنند.

حذف ویروس‌ها و تروجان‌ها

حذف ویروس‌ها و تروجان‌ها

بسیاری از مردم هنوز هم در حال مبارزه با ویندوزهای آلوده به ویروس هستند. اگر کامپیوتر شما آلوده شده‌ است و درست کار نمی‌کند، مجبور نیستید به شخص دیگری پول بدهید تا آن را تعمیر کند. گروه‌های تعمیر کامپیوتر هیچ ابزار جادویی ندارد، بلکه آن‌ها تنها از ابزارهای آنتی‌ویروس استاندارد استفاده می‌کنند که شما می‌توانید خودتان از آن‌ها استفاده نمایید.

برای پیدا کردن یک محصول آنتی‌ویروس که حفاظت خوبی ارائه می‌دهد، از وب‌سایت‌های تست آنتی‌ویروس استفاده کنید و عملکرد و کارایی آنتی‌ویروس‌ها رو بررسی کنید. اگر دوست ندارید تمام این تحقیقات را خودتان انجام دهید، خوشبختانه ما این کار را برای شما انجام داده‌ایم.

آنتی‌ویروس‌های Kaspersky و Bitdefender همواره در صدر جدول بهترین آنتی‌ویروس‌ها قرار دارند و ما از هر دو محصول استفاده کرده و نتایج خوبی گرفته‌ایم. این آنتی‌ویروس‌ها رایگان نیستند ولی نسخه قفل شکسته آنها در وب‌سایت‌ها قابل دانلود هستند اما ما به شما توصیه می‌کنیم که لایسنس آن را تهیه کرده تا از قابلیت‌های کامل این آنتی‌ویروس‌ها بهره‌مند شوید.

برای آلودگی‌های بسیار سخت و عمیق که ممکن است توسط نرم‌افزارهای آنتی‌ویروس شناسایی نشوند، بهترین کار جستجو و پیدا کردن دستی نرم‌افزار مخرب و کارهای مربوط به رجیستری و حذف بدافزار است. به هر حال این کار می‌تواند وقت‌گیر باشد و اگر آلودگی کامپیوتر بسیار عمیق و به‌صورت سیستمی باشد، هیچ تضمینی وجود ندارد که تمام بدافزارها حذف شود. در مواردی مانند این، آن‌ها اغلب ویندوز را مجدداً نصب می‌کنند. شما هم می‌توانید این کار را انجام دهید.

سیستم‌عامل را دوباره نصب کنید

سیستم‌عامل را دوباره نصب کنید

بعضی از مردم فکر می‌کنند که کامپیوترها در طول زمان کند می‌شوند و در نهایت باید جایگزین شوند. برخی دیگر نیز کامپیوتر را در هنگام کند شدن، به تعمیرگاه می‌آورند. هنگامی‌که برنامه‌های ضروری و اصطلاحاً startup و ابزارهای ضروری ویندوز شما به‌درستی کار نمی‌کنند، نصب مجدد ویندوز، اغلب ساده‌ترین راه‌حل است.

در برخی موارد ممکن است مشکلات کامپیوتری دیگری مانند خرابی فایل‌ها یا خطاهای عجیب و غریب رخ دهد، در این موارد نیز نصب مجدد ویندوز یک راه‌حل ساده است. در حالی که اغلب افراد ممکن است این مشکلات را با جایگزینی فایل‌های جدید با نمونه‌های خراب انجام دهند که معمولاً سریع‌تر از نصب مجدد ویندوز است.

اکثر کامپیوترهای جدید در قسمت بوت خود دارای ابزارهای «بازیابی» (restore) به تنظیمات کارخانه هستند که برای دسترسی به بوت سیستم می‌توانید به دفترچه راهنمای کامپیوتر خود مراجعه کنید. شما همچنین می‌توانید از CD یا DVD حاوی نرم‌افزار restore در حالت بوت استفاده نمایید. اگر ویندوز کامپیوترتان را خودتان نصب کرده‌اید، می‌توانید برای بازگردانی ویندوز از دیسک نصب ویندوز استفاده نمایید. در ویندوز 8، می‌توانید از ویژگی Refresh یا Reset برای نصب مجدد ویندوز استفاده کنید.

قبل از انجام این کار حتماً از فایل‌های مهم نسخه پشتیبان تهیه کنید. بعضی از مکان‌های تعمیر کامپیوتر ممکن است از فایل‌های مهم شما نسخه پشتیبان تهیه کنند، در حالی که برخی دیگر از شما بخواهند تا خودتان این کار را انجام دهید. تهیه نسخه پشتیبان دقیقاً دلیل بر این است که آنها می‌خواهند فقط ویندوز را برای شما مجدداً نصب کنند.

حذف نرم‌افزارهای بدون استفاده

حذف نرم‌افزارهای بدون استفاده

اگر شما یک کامپیوتر جدید خریداری کرده‌اید، یا رایانه قدیمی خود را به حالت پیش‌فرض کارخانه بازگردانی کرده‌اید، بسیاری از نرم‌افزارهای بی‌فایده را در آن مشاهده می‌کنید. این نرم‌افزارها توسط تولیدکنندگان کامپیوتر قرار داده شده‌اند و باعث کند شدن کامپیوتر شما، مخصوصاً در هنگام راه‌اندازی و درهم‌ریختگی سیستم می‌شوند.

گروه تعمیر کامپیوتر مسئولیت حذف این نرم‌افزارهای بدون استفاده را بر عهده خواهد گرفت؛ اما شما برای حذف این برنامه‌های از پیش نصب شده، مجبور نیستید حتی یک سکه هم بپردازید. سه راه برای انجام این کار وجود دارد:

  • از یک برنامه مانند PC Decrapifier استفاده کنید. این برنامه به‌طور خودکار کامپیوتر شما را برای یافتن برنامه‌های بدون استفاده اسکن می‌کند و به‌طور خودکار آنها را حذف می‌کند.
  • از طریق کنترل پنل به محیط نصب و حذف نرم‌افزارها بروید و در آنجا تمام برنامه‌های بدون استفاده را یک‌به‌یک حذف نمایید. البته باید مراقب باشید که نرم‌افزارها و درایورهای سخت‌افزاری و مورد نیاز ویندوز را به اشتباه حذف نکنید.
  • مجدداً ویندوز را نصب کنید. بسیاری از برنامه‌های بدون استفاده در کامپیوترهای جدید با نصب مجدد ویندوز از بین می‌روند. پس از نصب مجدد ویندوز، برای نصب تمامی درایورهای مورد نیاز، می‌توانید به وب‌سایت‌های تولید کننده بروید و درایور مورد نظر را دانلود نمایید.

کامپیوتر را خودتان بسازید

اگر شما در بازار به دنبال خرید یک کامپیوتر رومیزی هستید، در نظر داشته باشید که نمی‌توانید لپ‌تاب تان را بسازید چون لپ تاب ها از قبل آماده هستند، مجبور نیستید که یک کامپیوتر از قبل ساخته شده را بخرید. شما می‌توانید کامپیوتر خود را از اجزایی که می‌توانید به‌صورت آنلاین سفارش دهید، بسازید. این روش در کل ارزان‌تر از خرید یک کامپیوتر آماده است، شما می‌توانید سخت‌افزار بهتری بگیرید و دقیقاً سخت‌افزار مورد نیاز خود را انتخاب کنید.

برای اینکه بتوانید انتخاب بهتر و دقیق‌تری در مورد قطعات سیستم خود داشته باشید، می‌توانید از راهنماهای زیر استفاده کنید:

(در حال تهیه لینک‌های این بخش هستیم، برای این بخش ها لینک بذارید و بعد از ارسال مطالب مربوط به این بخش، لینک واقعی مطالب را درج کنید)

  • ساخت یک کامپیوتر جدید – قسمت 1: انتخاب سخت‌افزار
  • ساخت یک کامپیوتر جدید – قسمت 2: قرار دادن آن با هم
  • ساخت یک کامپیوتر جدید – قسمت 3: تنظیم آن
  • ساخت یک کامپیوتر جدید – قسمت 4: نصب ویندوز و بارگذاری درایورها
  • ساخت یک کامپیوتر جدید – قسمت 5: افزایش سرعت کامپیوتر شما

ارتقاء حافظه RAM یا هارد دیسک

ارتقاء برخی از قطعات کامپیوتر خیلی ساده است. افزودن RAM جدید به کامپیوتر، حتی در بسیاری از لپ‌تاپ‌ها، یک فرآیند بسیار ساده است. شما همچنین می‌توانید هارد دیسک خود را ارتقاء دهید، یک هارددیسک جدید اضافه کنید، تا فضای ذخیره‌سازی موجود را افزایش دهید. افزودن هارد دیسک کمی پیچیده‌تر است، چون شما باید ویندوز را مجدداً نصب کنید یا سیستم‌عامل فعلی کامپیوتر خود را با سیستم هارد دیسک هماهنگ کنید، اما خیلی سخت نیست.

استفاده از گارانتی کامپیوتر

اگر شما یک لپ‌تاپ یا کامپیوتر رومیزی آماده خریداری کردید، لازم نیست که برای مشکلات احتمالی آن را به محل‌های تعمیر ببرید. اگر هنوز زمان گارانتی آن به پایان نرسیده، می‌توانید با تولیدکننده برای استفاده از گارنتی کامپیوتر تماس بگیرید و آن را تعمیر کنید؛ البته باید قبل از ارسال آن به مرکز خدمات، با بخش خدمات تولید کننده تماس بگیرید و شماره گارنتی کالا را دریافت کنید یا ممکن است که در هنگام خرید کالا، برگه‌ای حاوی شماره گارانتی دریافت کرده باشید.

اگر کامپیوتر خود را از صفر ساخته باشید، در اینجا کار کمی پیچیده‌تر می‌شود، شما باید قطعه معیوب را پیدا کنید و شماره گارانتی آن قطعه خاص را پیدا کرده و برای تعمیر اقدام نمایید.

بازیابی فایل های حذف شده

اگر به‌طور تصادفی یک فایل مهم را حذف کرده باشید، مطمئناً خوشحال خواهید شد که بدانید می‌توانید آن را بازیابی کنید. دلیل آن هم این است که پرونده‌های حذف شده بلافاصله پاک نمی‌شوند.

اگر شما به بازیابی اطلاعات مهم و اسناد کسب‌وکار خود نیاز دارید، ممکن است بخواهید با یک فرد حرفه‌ای تماس بگیرید؛ که باید هزینه گزافی را متحمل شوید، مگر اینکه این اطلاعات زیاد مهم نباشد، در این صورت خودتان می‌توانید این کار را انجام دهید

تمام موارد ذکر شده، کارهایی هستند که خودتان به‌راحتی می‌توانید انجام دهید، البته اگر بتوانید از دستورالعمل‌های گفته شده به‌درستی پیروی کنید. ما در این مقاله موارد پیچیده‌تر را اشاره نکردیم، اما اغلب مشکلاتی که مردم کامپیوتر خود را به محل تعمیر می‌برند و بابت آن هزینه گزافی را متحمل می‌شوند، به‌راحتی قابل رفع شدن هستند.

 

منبع:چطورپدیا


 

چطور کامپیوتر خود را بسازیم؟ بخش اول: انتخاب سخت‌افزار

 

شاید تصمیم شما بر این باشد که رایانه شخصی را خودتان مونتاژ کنید، یا شاید می‌خواهید رایانه خود را به یک رایانه مخصوص بازی تبدیل کنید و قطعات آن را ارتقاء دهید، یا فقط می‌خواهید یک رایانه ساده و کار راه‌انداز بسازید. در هر صورت، راهنمای زیر که در پنج بخش تدوین شده است، می‌تواند به شما کمک کند.

قبل از اینکه بتوانید یک سیستم را مونتاژ کنید، به یک برنامه نیاز دارید. این ضرب‌المثل قدیمی که «قبل از انجام هر کاری، جوانب را در نظر بگیر»، در اینجا کاملاً مصداق دارد: باید تمام قطعات رایانه خود را با دقت انتخاب نمایید تا مطمئن شوید که همه با هم سازگار هستند و دقیقاً قطعات مورد نظر شما باشند؛ بنابراین قبل از اینکه حتی هزار تومان هم هزینه کنید و یا با پیچ‌گوشتی سراغ سیستم خود بروید، خواندن این مقاله می‌تواند بسیار مفید واقع شود.

چرا باید رایانه شخصی را خودتان مونتاژ کنید؟

مزایا و فواید یک رایانه شخصی که توسط خودتان مونتاژ می‌شود، بسیار زیاد است، اما قبل از هر کاری بهتر است مطمئن شوید که این کار برای شما مناسب است یا خیر؛ زیرا پشیمانی هیچ سودی نخواهد داشت. به‌ عنوان مثال، مونتاژ کردن یک رایانه‌ی شخصیمی‌تواند ارزان‌تر از خرید یک نمونه‌ی آماده از آن باشد. اما همیشه اینطور نیست! اگر شما فقط به دنبال یک رایانه‌ی معمولی و کارراه‌انداز هستید، خرید یک رایانه‌ی آماده، ارزان‌تر از مونتاژ آن است. اگر از آن دسته افرادی هستید که هنگام کار کردن با رایانه نیاز به کمک فرد دیگری دارند، مطمئناً بهتر است که یک رایانه‌ی شخصی آماده از فروشگاهی که خدمات پس از فروش و پشتیبانی ارائه می‌دهد، تهیه نمایید.

با این حال، اگر کاربری نسبتاً حرفه‌ای هستید که به دنبال یک رایانه‌ی شخصی قدرتمندتر برای بازی یا ویرایش ویدئو، یا یک رایانه اختصاصی‌تر هستید، مطمئناً با مونتاژ رایانه، مقدار زیادی در هزینه صرفه‌جویی خواهید کرد. رایانه‌های مناسب برای بازی برندهای بزرگ و هزینه‌های بالایی دارند و شما می‌توانید با مونتاژ رایانه‌ی خودتان، هزینه‌ی زیادی را صرفه‌جویی کنید.

مونتاژ رایانه‌ی شخصی مزایای دیگری نیز دارد. شما می‌توانید آن را در هر لحظه ارتقاء دهید، بدون اینکه بخواهید یک رایانه‌ی جدید خریداری کنید (چرا که احتمال وجود قطعات اختصاصی یا لحیم‌کاری‌شده کمتر خواهد بود) یا حتی برای دسترسی به توان بیشتر، آن را «اورکلاک» (overclock) کنید.

اما علت آنکه ما این کار را دوست داریم و خیلی از عاشقان رایانه نیز به آن معتقدند، این است که می‌توانیم قطعات مورد نیازمان را خودمان انتخاب کنیم و همچنین به‌راحتی می‌توانیم در رایانه خود به قطعات مختلف دسترسی داشته باشیم و آن‌ها را بررسی کنیم. این موضوع جالب است، همان‌گونه که کار کردن بر روی اتومبیل شخصی جالب و سرگرم کننده است؛ و از آنجایی که نیازی به سال‌ها تمرین برای انجام این کار ندارید، انجام آن بسیار آسان‌ است.

اگر در طول این راهنمای خرید قطعات کامپیوتر شخصی، با کلمات و عبارات و قطعات پیچیده مواجه شدید، اصلاً نگران نباشید. این کار درست مثل مونتاژ یک دست مبلمان و یا مجموعه‌ای از یک پازل با یکسری دستورالعمل‌های خاص است. همه چیز با یک روش بسیار خاص با هم متناسب هستند. اگر این راهنما را دنبال کنید، به خوبی متوجه خواهید شد.

مونتاژ کردن رایانه‌

انتخاب قطعات

برای مونتاژ کردن رایانه‌ای که به‌درستی کار کند، وجود شش قطعه ضروری است. این قطعات عبارت‌اند از:

1- جعبه‌ی رایانه یا کیس (case): کیس رایانه همان چیزی است که تمام اجزای درونی را در یک سازه نگاه می‌دارد. هم‌چنین به عنوان محفظه یا شاسی رایانه نیز شناخته می‌شود.

2- مادربرد (motherboard): بافت متصل کننده‌ی کامپیوتر است. تمام قطعات یا به یکدیگر متصل می‌شوند یا به مادربرد.

3- پردازنده (CPU): واحد پردازش مرکزی که به ‌عنوان «مغز» کامپیوتر عمل می‌کند. این قطعه نقش اصلی را در تعیین سرعت کامپیوتر ایفا می‌کند. شما باید CPU و مادربردی را انتخاب کنید که هم از لحاظ تولید کننده (Intel یا AMD) و هم سوکت CPU با هم سازگار باشند.

4- حافظه یا رم (RAM :(RAM مخفف «حافظه‌ی قابل دسترسی تصادفی» است. این قطعه یک جزء حیاتی برای عملکرد کامپیوتر محسوب می‌شود. شما باید حافظه‌ای را انتخاب کنید که با شیار RAM مادربرد شما سازگار باشد.

5- فضای ذخیره‌سازی: هارد دیسک (HDD) یا درایو حالت جامد (SSD)، بخشی از رایانه است که سیستم‌‌عامل و تمام فایل‌های دیجیتالی شما را نگه می‌دارد. حافظه‌های SSD بسیار سریع‌تر از هاردها هستند و امروزه به‌شدت توصیه می‌شوند. اما حافظه‌های HDD عموماً بزرگ‌تر و ارزان‌تر هستند.

6- منبع تغذیه (PSU): یک جعبه‌ی کوچک و سنگین است که برق ورودی به کامپیوتر را تنظیم می‌کند و برق را برای قطعات مربوطه فراهم می‌کند. منبع تغذیه به طور مستقیم به مادربرد، پردازنده (از طریق مادربرد)، هارد دیسک و سایر اجزای اضافی در صورت لزوم اتصال می‌یابد.

البته موارد گفته شده قطعاتی هستند که تنها برای راه‌اندازی اولیه‌ی یک رایانه نیاز دارید. برای ساختن رایانه‌ای قوی‌تر، می‌توانید قطعات زیر را اضافه کنید:

  • مانیتور، ماوس و صفحه‌کلید: اگر رایانه‌ی قبلی شما لپ‌تاپ بوده است و حالا برای اولین بار قصد مونتاژ کردن رایانه‌ی رومیزی را دارید، ممکن است این قطعات را نداشته باشید. به هر حال برای استفاده‌ی بهتر از رایانه‌ها، این قطعات ضروری هستند.
  • کارت گرافیک (GPU): بیشتر CPUها دارای گرافیک «داخلی» (onboard) هستند که برای انجام وظایف ساده و روزمره مناسب است. اما اگر قصد دارید بازی‌های رایانه‌ای سنگین را اجرا کنید و یا با برنامه‌های چندرسانه‌ای کار کنید، حتماً به یک کارت گرافیک جداگانه نیاز خواهید داشت که به یکی از پورت‌های PCI-Express بر روی مادربرد وصل می‌شود.
  • خنک کننده‌ی CPU: همه‌ی CPUها و مخصوصاً CPUهای گران‌قیمت معمولاً در جعبه‌ی خود، یک «خنک کننده» و فن دارند. این فن خنک‌کننده برای جلوگیری از گرمای بیش از حد CPU ضروری است، اما اگر قصد استفاده از رایانه‌ی خود برای بازی‌های باکیفیت بالا دارید و یا اگر بخواهید در برخی موارد سیستم را اورکلاک کنید، باید از یک فن بزرگ‌تر و قوی‌تر نیز استفاده کنید. این فن‌ها در انواع «بادی» (air-cooled) و «آبی» (water-cooled) تولید می‌شوند. در مورد هر دو نوع فن در مقاله‌ی بعدی بیشتر صحبت خواهیم کرد. توجه داشته باشید که اگر قصد خرید یک فن CPU را دارید، به یک چسب حرارتی مخصوص نیز نیاز خواهید داشت، البته بسیاری از فن‌ها به همراه چسب مخصوص ارائه می‌شوند، اما حتماً بررسی کنید که آیا این چسب در جعبه‌ی فن خریداری شده موجود هست یا خیر.
  • فضای ذخیره‌سازی (دیسک سخت): برای ارتقاء فضای ذخیره‌سازی رایانه‌ی خود، می‌توانید به تناسب تعداد پورت‌های SATA موجود در مادربرد رایانه، هارد دیسک اضافه کنید.
  • درایو DVD یا Blu-ray: این مورد برای خواندن اطلاعات از روی CD و DVD و همچنین نصب سیستم‌عامل کامپیوتر مورد نیاز است. اما امروزه اکثر کاربران برای انتقال و بارگذاری فایل‌ها و همچنین نصب سیستم‌عامل از حافظه‌های USB استفاده می‌کنند. درایو DVD یا Blu-ray زمانی مفید است که شما فایل‌های بسیار حجیم در سیستم خود داشته و به آن‌ها نیاز دارید و در عین حال می‌خواهید فضای ذخیره‌سازی رایانه‌ی خود را خالی کنید. در این صورت به‌راحتی می‌توانید فایل‌های خود را روی انواع CD و DVD رایت نمایید و در مواقع مورد نیاز از آن‌ها استفاده کنید.
  • فن‌های خنک کننده کیس: اکثر کیس‌ها دارای یک یا دو جایگاه مخصوص برای نصب فن هستند. اگر شما از آن دسته کاربرانی هستید که در طول روز مدت زمان زیادی از رایانه خود استفاده می‌کنید، به شما توصیه می‌شود که از حداکثر فضای موجود کیس برای نصب فن استفاده کنید. قبل از خرید فن، حتماً ابعاد جایگاه‌ها را بررسی نمایید. اکثر فن‌ها دارای قطر 120 میلی‌متری هستند، اما برخی فن‌ها ممکن است قطر 80 و 140 میلی‌متری داشته باشند.
  • قطعات اضافی: به لطف پورت‌های PCI-E، SATA و M2 در مادربرد، علاوه بر شیارهای CD درایوها، کارت‌های SD یا حتی درایوهای فلاپی دیسک، شما ممکن است بخواهید قطعات بیشتری به سیستم خود اضافه نمایید، مثلاً پورت‌های USB اضافه، کارت صدا، دستگاه کنترل‌کننده فن. فقط باید مطمئن شوید که این قطعات اضافه بر روی مادربرد شما قابل نصب هستند و به‌درستی کار می‌کنند.

 

برای مونتاژ کردن رایانه و نصب ویندوز به قطعات زیر احتیاج خواهید داشت:

  • یک پیچ‌گوشتی
  • یک فلش USB با حداقل 8 گیگابایت فضا
  • دسترسی به یک رایانه‌ی دیگر (یک رایانه‌ی معمولی)

 

با در نظر داشتن تمام موارد گفته ‌شده، حال درباره‌ی مکان مناسب برای خریداری قطعات و نحوه‌ی انتخاب آن‌ها توضیح می‌دهیم.

فروشگاه اینترنتی دیجی کالا

از کجا باید قطعات مورد نیاز را خریداری کنیم؟

اگر بخواهید قطعات مورد نیاز خود را به‌صورت حضوری و از فروشگاه‌های کوچک خریداری کنید، ممکن است با مشکلاتی نظیر موجود نبودن بعضی از قطعات مورد نیاز در فروشگاه و همچنین گران بودن قطعات مواجه شوید؛ بنابراین اگر قصد خرید حضوری را دارید، بهتر است به فروشگاه‌های زنجیره‌ای معتبر مراجعه نمایید.

اگر بخواهید قطعات مورد نیاز خود را به‌صورت غیرحضوری خریداری کنید، می‌توانید از وب‌سایت‌های فروشگاه آنلاین استفاده کنید. یکی از بهترین وب‌سایت‌ها، فروشگاه اینترنتی دیجی کالا است. از مزایای خرید آنلاین می‌توان به مواردی نظیر گسترده بودن قطعات و امکان مشاهده‌ی تمامی امکانات و مشخصات قطعه و مقایسه‌ی قطعات با یکدیگر اشاره نمود.

بهترین راه برای خرید، به نظر ما، استفاده از فرآیند زیر است:

  • یک لیست از انواع قطعات مورد نیاز خود با استفاده از وب‌سایت‌های آنلاین تهیه نمایید. این لیست می‌تواند شامل مشخصات، امکانات، قیمت، گارانتی و دیگر موارد مرتبط قطعات مورد نیاز شما باشد. با تهیه‌ی این لیست، روند تصمیم‌گیری برای انتخاب بهترین قطعه‌ی مورد نیاز طبق بودجه‌ی شما تسهیل خواهد شد.
  • یکی از مواردی که باید در انتخاب قطعه دقت شود این است که قطعات انتخاب شده با یکدیگر سازگاری داشته باشند و به‌خوبی در کنار هم کار کنند. برای تشخیص این موضوع نیز شما می‌توانید با مراجعه به وب‌سایت‌های آنلاینی نظیر مقداد آی تی، قطعات سازگار با یکدیگر را شناسایی نمایید.

 

تا اینجا شما اصول اولیه‌ی اسمبل یا مونتاژ کردن رایانه و قطعات مورد نیاز آن را می‌دانید و همچنین می‌دانید که این قطعات را به چه صورت و از کجا تهیه نمایید. حال بیایید در مورد نحوه‌ی انتخاب قطعات مناسب کاربردی با شما صحبت کنیم.

کدام قطعات را باید انتخاب کنیم؟

انتخاب قطعات از مواردی است که بسیاری از افراد با آن مشکل دارند. اینکه یک رایانه‌ی قدرتمند باید چه قطعاتی داشته باشد؟ باید پردازنده‌ی Intel بخریم یا AMD؟ نیاز به کارت گرافیک داریم یا اینکه گرافیک داخلی CPU برای ما کفایت می‌کند؟ منبع تغذیه‌ی رایانه چند وات برق نیاز دارد؟ اجازه بدهید قطعه به قطعه توضیح دهیم. این نکته را در نظر داشته باشید که قطعاتی که خریداری می‌نمایید، طی یکی دو سال اخیر ساخته شده باشند. به دلیل اینکه قطعات الکترونیکی روزبه‌روز در حال آپدیت و ارتقاء هستند؛ و همچنین این نکته را فراموش نکنید که قطعات گران‌تر، قدرتمندتر نیز هستند.

پردازنده‌ی مرکزی (CPU)

پردازنده مرکزی (CPU)

بیایید از مغز رایانه شروع کنیم: پردازنده‌ی مرکزی (CPU). این قطعه تعیین می‌کند که چه قطعاتی باهم سازگاری دارند. پس شروع خوبی است.

1- پردازنده‌ی AMD مناسب‌تر است یا Intel؟ اولین سؤال شما برای پاسخ دادن این است: کدام برند؟ این دو تولید‌کننده‌ی پردازنده سالیان سال است که مشغول فعالیت هستند. این سؤال عموماً به این شکل پاسخ داده می‌شود: اینتل قدرت بیشتری در بازار دارد و بیشتر خرید و فروش می‌شود، درحالی‌که AMD بیشتر با قیمت مناسب و کارایی بهتر رقابت می‌کند. به عنوان مثال، پردازنده‌های جدید سری Intel Core X با سرعت و هسته‌های قوی برای کسانی مناسب است که می‌توانند بیش از 5 میلیون تومان هزینه کنند، درحالی‌که پردازنده‌ی سری Ryzen AMD با همان سطح عملکرد عمومی و با قیمتی چند صد هزار تومان ارزان‌تر تولید می‌شود. به‌طور کلی، پردازنده‌های اینتل به دلیل قدرت در اجرای بازی و برنامه‌های چندرسانه‌ای محبوبیت بیشتری داشته و بهتر عمل می‌کنند؛ اما اگر اولویت شما صرفه‌جویی در هزینه است، پردازنده‌های AMD می‌تواند انتخاب مناسبی برای شما باشد.

پردازنده‌ی AMD مدل‌هایی تحت عنوان APU نیز ارائه می‌دهد که از لحاظ عملکرد گرافیک یکپارچه بسیار قدرتمندتر از Intel هستند. این مدل‌های APU قادر به اجرای بازی‌های سه بٌعدی هستند، در حالی ‌که گرافیک یکپارچه‌ی Intel برای اجرای این بازی‌ها اصلاً مناسب نیست. پردازنده‌های AMD همچنین برای برنامه‌های کاربردی مانند home theater بسیار عالی هستند.

2- مدل پردازنده: بعد از اینکه تصمیم گرفتید از کدام برند استفاده کنید، حال نوبت انتخاب مدل پردازنده است. همان‌طور که در تبلیغات مختلف هم مشاهده کرده‌اید، رایانه‌ها عموماً بر اساس سرعت پردازنده تبلیغ می‌شوند و سرعت آن‌ها با اعدادی در واحد مگاهرتز و گیگاهرتز بیان می‌شود. این اعداد هنوز هم وجود دارد، اما به لطف پیشرفت در طراحی پردازنده، بیان دقیق اینکه سرعت و قدرت یک پردازنده بر مبنای یک واحد مانند سرعت بر ساعت چقدر باشد، بسیار دشوار است. عوامل دیگری مانند تعداد هسته‌ها، نوع ذخیره‌سازی، مصرف توان و عملکرد گرافیکی یکپارچه، در صورتی که یک کارت گرافیکی اختصاصی استفاده نمی‌کنید، نیز در انتخاب مدل پردازنده تأثیر دارند. در شرایط کلی، حافظه‌ی نهان و هسته‌های بیشتر به معنای اجرای بهتر چند کار هم‌زمان است. سرعت خالص بیشتر در هر هسته به معنای عملکرد بهتر یک وظیفه‌، مانند ارائه‌ی یک تصویر بزرگ در فتوشاپ است.

خط تولید فعلی اینتل، شامل چهار خط اصلی تولید پردازنده‌های رایانه «سه هسته‌ای» (Core i3)، «پنج هسته‌ای» (Core i5)، «هفت هسته‌ای» (Core i7) و «نه هسته‌ای» (Core i9) است. در هر خط چند پردازنده وجود دارد که به‌طور کلی شامل ارزان‌ترین تا گران‌ترین و کندترین تا قدرتمندترین پردازنده‌ها هستند؛ بنابراین آخرین مدل پردازنده‌ی Core i3 کمی کندتر از اولین مدل Core i5 خواهد بود؛ البته تغییرات زیادی در ترکیب و معماری آن‌ها وجود دارد که ممکن است در همه موارد صادق نباشد.

مدل‌های جدید پردازنده به‌صورت سالیانه عرضه می‌شوند و ممکن است بسته به پیشرفت‌ها و تغییرات، نیاز به یک سوکت مادربرد جدید داشته باشند؛ اما دلیل محبوبیت و استفاده‌ی بیشتر از پردازنده‌های Core i5، قیمت‌های مناسب آن‌ها نسبت به عملکرد و کارایی است؛ چرا که قطعاً امکان دارد که یک رایانه برای اجرای بازی‌های قدرتمند با پردازنده‌ی Core i5 به‌جای Core i7 ساخته شود. برخی از مدل‌ها دارای هسته‌های بیشتر و برخی از مدل‌ها دارای هسته‌های سریع‌تر هستند. طرفداران بازی‌ها و برنامه‌های چندرسانه‌ای حداقل به یک طرح «چهار هسته‌ای» (quad-core) نیاز خواهند داشت تا بتوانند با سرعت خوبی برنامه‌ها را اجرا کنند.

پردازنده‌های AMD برای رایانه دارای شاخه‌های وسیعی هستند. آخرین طرح‌های مرسوم آن، «رایزن» (Ryzen) نامیده می‌شوند که در 3، 5 و 7 مدل موجود هستند. پردازنده‌های Ryzen Threadripper برترین چیپ‌های AMD بوده و دارای 32 هسته هستند. پردازنده‌های Ryzen مدل 5 از محبوب‌ترین پردازنده‌های AMD هستند که چیپ‌های 4 و 6 هسته‌ای دارند. به‌طور کلی مدل‌های APU پردازنده‌های AMD برای رایانه‌های رایج و کم‌مصرف، شامل گرافیک‌های داخلی مناسب هستند. شرکت AMD پردازنده‌های جدید و طراحی‌های سوکت را در فواصل زمانی کمتر منتشر می‌کند. انواع Ryzen، Ryzen Threadripper و تراشه‌های APU همگی دارای سوکت پردازنده‌های مختلفی هستند.

مادربرد (Motherboard)

مادربرد (Motherboard)

حال وقت آن رسیده است که یک مادربرد انتخاب کنید. مادربرد قطعه‌ای است که تمام قطعات دیگر به آن وصل خواهند شد. این قطعه، بسیار ساده‌تر از آن است که به نظر می‌رسد.

1- نوع سوکت مادربرد: شما باید CPU و مادربردی را انتخاب کنید که با هم سازگار باشند. هم Intel و هم AMD چندین طرح سوکت CPU برای کلاس‌های مختلف پردازنده‌ها توسعه داده‌اند؛ بنابراین، با جستجوی مادربردهایی که با پردازنده‌ی انتخابی شما سازگار است، می‌توانید گستره‌ی انتخاب خود را محدود کنید و به‌سرعت به نتیجه برسید. سوکت را بر روی CPU منتخب خود بررسی کنید؛ برای مثال، سوکت LGA 1151 اینتل، و سپس جستجوی خود را به مادربردهایی که حاوی این سوکت هستند، محدود کنید.

2- اندازه مادربرد: مادربردی که انتخاب می‌کنید باید با کیسی که از آن استفاده می‌کنید سازگار باشد. ما در این بخش کمی بیشتر در مورد کیس صحبت خواهیم کرد، اما اصول اولیه عبارت‌اند از: ATX، رایانه‌هایی با سایزهای استاندارد، microATX، سایز متوسط و Mini-ITX، رایانه‌های جمع‌وجور با سایز کوچک؛ اما در نظر داشته باشید که قدرت رایانه‌ها لزوماً با اندازه‌ی آن‌ها مطابقت ندارد، چراکه ممکن است یک رایانه Mini-ITX بسیار قدرتمندتر از رایانه‌های ATX باشد. تنها موردی که وجود دارد این است که توسعه‌ی قطعات در رایانه‌های کوچک و یا متوسط ممکن است کمی دشوار باشد.

3- ویژگی‌های مادربرد: حال باید جستجوهای خود را به مادربردهایی محدود نمایید که بتواند تمام قطعات مورد نیاز شما را پشتیبانی کنند. این موضوع به‌طور کلی به این معنی است که مادربرد انتخابی شما باید حداقل یک شیار PCI-Express برای یک کارت گرافیک، به اندازه‌ی کافی درگاه برای همه دیسک‌های سخت و درایوهای DVD و غیره را پشتیبانی کند. می‌توانید همه‌ی این اطلاعات را در قسمت مشخصات محصول پیدا کنید. همچنین باید پنل مادربرد، بخشی از مادربرد که بیشتر لوازم جانبی شما به آن وصل خواهند شد را چک کنید. اگر از قبل یک مانیتور، صفحه‌کلید و ماوس داشته باشید، باید مطمئن شوید که مادربرد از آن‌ها پشتیبانی می‌کند. البته بیشتر این لوازم، راه‌های دیگری برای اتصال دارند، اما اگر برای مثال، یک مانیتور قدیمی بدون پورت HDMI داشته باشید و نخواهید که یک کارت گرافیک به سیستم اضافه کنید، به یک مادربرد با رابط DVI یا رابط VGA یا آداپتور نیاز خواهید داشت.

4- قطعات جانبی: همان‌طور که گفته شد، اکثر مادربردها از یک گرافیک داخلی کم‌قدرت و همچنین پردازش صدای اولیه، جک هدفون کوچک که اسپیکرهای خود را به آن وصل می‌کنید و یک پورت اترنت با پشتیبانی شبکه دارند؛ اما برخی از مدل‌های پیشرفته قابلیت پشتیبانی از خروجی صدای فراگیر، مجموعه‌ای از پورت‌های USB 3,0 و حتی Wi-Fi داخلی را دارند و به یک آداپتور جداگانه نیاز نخواهید داشت. پس ابتدا قطعات جانبی مورد نیاز خود را تعیین کنید و سپس مادربرد مناسب را انتخاب نمایید.

درنهایت، کابل ورودی برق مادربرد به مطابقت با کابل‌های منبع تغذیه، برای هر دو اتصال برق اصلی مادربرد و برق CPU نیاز دارد. شما می‌توانید این مقادیر را در «پین‌ها» بررسی کنید: اگر منبع تغذیه شما یک ریل 12 پین داشته باشد و مادربرد شما نیز دارای یک اتصال 12 پین باشد، پس آن‌ها با هم سازگار هستند. با توجه به سوکت CPU، اتصال CPU ممکن است دارای چهار، شش یا هشت پین باشد. بنابراین مطمئن شوید که منبع تغذیه‌ی شما یکی از این ریل‌ها را دارد.

برندهای پیشنهادی: ASUS، Gigabyte،  MSI و AsRock برندهای معتبر دنیا هستند.

حافظه رم (RAM)

وجود حافظه (رم) در رایانه بسیار مهم بوده و ساده‌ترین راه برای تبدیل کردن یک رایانه‌ی کٌند به رایانه‌ی سریع است. بنابراین مطمئن شوید که مقدار رم کامپیوتر کافی است.

1- ظرفیت حافظه‌ی رم: برای کاربرد‌های امروزی، حداقل مقدار 8 گیگابایت را پیشنهاد می‌کنیم که معمولاً این مقدار را می‌توانید توسط دو رم 4 گیگابایتی با هزینه‌ای حدود یک میلیون تومان تهیه کنید. کاربرهای بازی‌های رایانه‌ای، برنامه‌های چندرسانه‌ای و کاربران نرم‌افزارهای ویندوز مجازی به رم بیشتری نیاز خواهند داشت. اگر در حال مونتاژ یک سیستم قدرتمند هستید که چندین کار را به‌طور هم‌زمان انجام دهد و بازی‌های غول‌پیکر را باکیفیت بصری 4K اجرا کند، به رم‌های 16، 32 یا 64 گیگابایتی نیاز خواهید داشت.

2- نوع حافظه رم: باید مادربرد خود را بررسی کنید تا ببینند کدام نسل از رم‌ها را پشتیبانی می‌کند: DDR3 و DDR4 در حال حاضر دو استاندارد موجود هستند. تعداد شیار برای رم روی مادربرد و حداکثر ظرفیت آن تعیین می‌کند که در کل چه میزان رم می‌توانید داشته باشید.

3- سرعت حافظه رم (RAM): شما باید یک رم با سرعت مناسب انتخاب کنید که در واقع تفاوت‌های قابل‌توجهی در عملکرد بیشتر قطعات ایجاد نمی‌کند. به‌عبارت ‌دیگر در خرید حافظه‌ رم باید دقت کنید که سرعت آن به‌اندازه‌ای باشد که مادربرد بتواند آن را اداره کند.

برندهای پیشنهادی: G-Skill، Corsair و Crucial برندهای معتبری هستند.

برای مطالعه بیشتر به سایت چطورپدیا مراجعه نمایید.

منبع: چطورپدیا